حالا اینطوری هم که نیست . حتمن یکجایی هست توی این دنیا که همانجایی باشد که آدم دوست دارد باشد . یکجایی که آرامشی حداقلی داشته باشد .یکجایی که آدم راحت پاهایش را دراز کند . کافه اش را برود . یکمی بخندد . یکمی گریه کند . یکمی شوخی کند .
یک جمعی باشد که دوستانت آنجا باشند . همیشه خدا آنجا باشند و تو دلت وقتی خواست بروی آنجا و نوشیدنی ات را بخوری و در باره چیزهای مشترکی که دارید حرف بزنید . توی سنگفرشهایش پیاده روی کنی و همیشه هم هوا خنک باشد که پالتو تنت باشد و کنار رودخانه پیاده روی کنی و گاهی ملت را دید بزنی یواشکی
یکجایی هست در این جهان که آدم با خودش توی توالت دیالوگ نداشته باشد مدام . که وقتی زن آدم به آدم میگوید چرا اینقدر با خودت حرف میزنی نگوید آدم : چون... بهترین دوستم خودم هستم .
من ایمان دارم یک همچین جایی باید باشد حتمن .
یکجایی به غیر از خوابهایت طبعن
نظرات
ناطور دشت ؛ سلینجر
. . . نوشت : آدم یه واقعیت هایی رو بدونه ، بهتر از اینه که بیهوده امیدوار باشه . اینجوری سوزشش کمتره . البته فکر میکنم .
حتما"بشنویدش
behtare baghalesh koni o too cheshmash negah koni o behesh etminan bedi ke behtarin doost o
hamrahet khode oone, na hich kase digei na hatta khodet!
albate ke intor jayi hast va albate jodaye az khabhat..faghat tasavor kon..be ghole injaeeha keep going.. beheshun dar vaghe'at miresi hatman.tajrobasho daram ke migam...
keep going man,keep going...
تا ابد همون دوست میموند
خاستم بگم که ببخشید که دیگه تو خاباتونم نیستیم دیدم چرا تو خاباتم هستم بااین حساب نمیدونم چراهی داری کاسه ی دوست خوب ندارم چه کنم چه کنم دستت میگیری .
لابدنداری دیگه
به همون خابات بسنده کن پس مام ادعایی نداشتیم و نداریم شما خودت هی به ما ازین لقبای مسخره میدی که حتی خودتم بهش ایمان نداری .
این خصوصیه پابلیکش نکن