زمستان هشتاد و دو ; بود انگار ...چند هفته ای بود که بیکار شده بودم ، زده بودم بیرون نمیتوانستم زیر دست پدر زن و ; برادر زنم که همسن و سال من هم ; بود ( برادر زنم البته !) کار کنم و زور بشنوم مخصوصا این دومی که قبلا دوست و ; رفیقم بود و ; حالا فامیل ; و ; سر کارگرم شده بود و با روحیه ام جور در نمی آمد که یک نفر مرا وادار به کاری کند ، از کارم ایراد بگیرد و کلا دستمزد گرفتن از چنین آدمی را اصلا دوست نداشتم ...بگذریم. یک سالی میشد که ازدواج کرده بودم و حالا بیکار بودم ... روزهای سیاهی بود ...لعنت بر این غرور بی خود و بی پدر مادر ! صدا و سیما ( یا به قول رها : گدا و سیما !) را هم که ول کرده بودم ، بعد از دو سال اجرای برنامه کودک و نوجوان در تلویزیون شبکه باران ( شبکه استانی گیلان ) از آنجا هم زده بودم بیرون... ; چه کاری بلد بودم ؟ نه میتوانستم داخل چال مکانیکی بروم و ; نه میتوانستم رادیو تلویزیون تعمیر کنم ! هیچ کاری به غیر از طراحی و نقاشی بلد نیودم ، کاریکاتورهایم را زیر بغل زدم و از این نشریه و به آن نشریه محلی میرفتم تا شاید جایی در ستون خاک گرفته و سیاهشان پیدا کنم ... هنوز آرمان گرا...
(کارتونیست درک نشده سابق)