رد شدن به محتوای اصلی

پست‌ها

نمایش پست‌ها از اوت, ۲۰۱۳
1 معلوليت جسمي اگر به دادش نرسند تبديل به معلوليت ذهني ميشود. اگر كودكي نتواند حرف بزند و نتواند خواسته اش را بگويد بعد از مدتي بي خيال ميشود و ديگري چيزي نمي‌گويد و چيزي هم نمي‌خواهد. اين نگفته ها و تجربه نكردنها و حرفش را نفهميدنها ، بعد از مدتي او را به يك موجود بي تفاوت و نيمه جان تبديل ميكند. طوري كه همان چيزهاي كه بلد بود را هم ابتدا بي خيالش ميشود و سپس فراموش ميكند 2 فقط معلولين اينگونه نيستند

شعبده

The Illusionist (2010) حكايت آدمهايي است كه ناگهان مي فهمند در اين دنيا جايي ندارند . تقصير هيچكسي هم نيست . دنيا سمت و سويي ميگيرد كه ديگر نميتواني آن آدم هميشگي باشي .  " شعبده " يك شعبده واقعي است . هر فريمش يك اثر هنري است . داستانش كاري با شما ميكند كه نميتواني از جلويش بلند بشوي . هشدار را بگذاريد همين اول كار بدهم كه مواظب مثانه ي بيقرارتان باشيد . يا اگر چيزي روي گاز داريد تكليفش را قبل ا ز ديدن فيلم روشن كنيد. اگر نخواهم داستان را لو بدهم بايد به همين بسنده كنيد كه پيرمردي تردست ، مثل ساعتي كه ديگر زنگ نميزند ، همه زنگهايش را زده و ديگر كسي اورا نمي خواهد.. بجز دختري كه لوليتا طور وارد زندگي اش ميشود و رنگي به زندگي اش ميدهد . اما حواستان سمت لوليتا نرود . مهم اين نيست . مهم اين است كه پيرمرد بر عكس دوستان همكارش سرشار از اميد است به زندگي و تسليم نميشود . اين فيلم پاريس عزيز و لندن عزيز و اسكاتلند زيبا و مردهاي دامن پوش هم دارد و غير از اين خيلي چيزهاي خوب ديگر كه بايد چشم بچرخاني و ببينيشان .  فيلم ديالوگ ندارد و صامت است. و اين چقد خوب ا