موسیو تاجینو

اکنون که کیبرد به دست می گیرم و شروع می کنم این عرایضم را، اصلن نمی دانم چی باید بنویسم . همین چیزی ندانستن خودش بسیار خوب هم است . از گرمای هوا بگویم ؟ خب هوا بسیار گرم است و گاهی وقتها فکر میکنم اگر مردم آزار و دیگر آزار بودم جای اینکه به خودم نارنجک ببندم بروم اینطوری ملت را هلاک کنم و خودم هم به درک واصل بشوم و برم مستقیمن از درب پشتی پیش الله ی بخشنده و مهربان  شبانه می رفتم و شیشه های اتوبوسها را عوض می کردم و جایش شیشه های ذره بینی نصب می کردم  اینجوری نزدیکی های ساعت دوازده یا عقبتر مردم داخل اتوبوس آتش می گرفتند . اول عرق می کردند . گرمشان می شد . بعضی هایشان کم کم آب می شدند ولی پیرترها که دارند خشک می شوند آتش می گرفتند یکهو  .مثل سارای ترمیناتور دو .خب مردم شانس آورده اند من اینطرفی هستم و الا  این گروهکهای اسلامی تروریستی باید پیش من بعد از تعیین سطح ، کلاس های مقدماتی می گذراندند تازه ..   صادق هدایت بود نه ؟که در کتاب سه قطره خونش می گفت این گربه که خودش را لوس می کند و خودش را به من می مالد تا مالامال بشود اگر یک کله خروس جلویش بیاندازی خوی درندگی و پدر سوختگی اش را رو ...

خواب می بینم میر حسین رئیس جمهور شده و مردم یک آهی میکشند و خوشحالند . به خانم خانه می گویم با شوخی : حالا دیگر می توانیم راحت مچبند سبز ببندیم و او هم با خنده می گوید دیگر احتیاجی نیست. نمی بینی همه جا سبزاست ؟ و می خندیم .. طرفداران دولت قبلی ( فعلی ) با پرچمهای ایران در خیاباندارند علیه موسوی ، علیه ما شعار می دهند .. با زن و بچه هایشان آمده اند و شعارمی دهند یکباره از آسمان سنگ می بارد روی سرشان .. به آسمان نگاه می کنم . سنگهااز آسمان نیست . از روی پشت بام است . مردان و زنان جوانی دارند سنگ میریزند رویآنها و سنگسارشان می کنند و اینها هم جیغ می زنند و می میرند   . دوست دارم بگویم نزنید .. گناه دارند . اما میگویم صدای من که به هیچ جا نمی رسد و تازه هم برسد چرا باید به حرف من گوش بدهند .گیرم من مالک آن جهان ( خوابم ) باشم تاثیری بر این مردم خشمگین نمی کند .   خوبتر که نگاه میکنمشان می بینیم کسانی که سنگ می زنندمردان و زنان جوانی هستند با صورتهای خونی ، سینه هایی شکافته شده .. انگار شهدایمانهستند. یعنی هنوز خشمگینند؟ یعنی وقتی می مردند با نفرت مردند ؟ همانجا در خوابجملات اول فیلم کینه ...

یعنی من می خواهم بگویم باور کن اگر یکروز زبان همگی مان لال گذرم آنطرفها افتاد به هرچه که از اول عمرم کرده ام و شرم شرقی نگذاشت بکشمشان اعتراف خواهم کرد . باور کن . این کارتون از لابلای شعری به نام " من اعتراف می کنم " که نمی دانم کیان ساخته و کیان نواخته اند بیرون جهید . خودت بگرد پیدایش کن و گوش بده و لذتش را ببر . یعنی با همه طنز تلخی که دارد آنجا که می گوید :"  من اعتراف می کنم فقط نگو به دخترم ، در این یکی دوماه من چه آمدست بر سرم " باید دست روی دست گذاشت یا بغض کرد بی خیال تیروئید و اینها شد ؟ پ.ن : حجم کار کمی زیادتر از همیشه است تا بتوانی عکسها را بهتر ببینی . + ;نوشته شده در ; 2010/7/14 ساعت;20:43 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

ده سال پیش من اولین و آخرین نمایشگاه کاریکاتورم را بر پا کردم . تعداد کارهایم کم بود برای همین دست دست می کردم تا یکنفری پیدا بشود و دونفری این کار را بکنیم . آن زمان من در صدا و سیما انیمیشن هم کار می کردم بی جیره و مواجب . همینطوری ما را سرگرم می کردند و از کنارمان پول به جیب میزدند و جایزه می بردند . یکروز یک جوانکی آمد که شل و ول حرف میزد و لهجه عجیبی داشت و نامش حسن عامه کن بود -که شاید من هزار بار ازو درباره اسمش سوال کردم که یعنی چی و هر بار یک چیزی میگفت و آخرش هم نفهمیدم  - کاریکاتوریست نبود اما جایزه برده بود کارش ازلحاظ تکنیکی فوق العاده بود و من آن زمان چیزهای خوبی ازش یاد گرفتم . در اصل تصویر سازی می کرد . نمایشگاه را با او و دونفری برگزار کردیم و تجربه خوبی بود . بعدها او به تهران رفت و من ماندم . خبرهای پیشرفتش پشت سر هم می آمد . همان روزها بود که از برادرش علی برایم می گفت و بعدتر هم وقتی کارهای برادرش را دیدم فهمید حسن خیلی خیلی زیاد از او تاثیر گرفته و پیش خودمان بماند اکثر کاریکاتورها مال برادرش بود تا خودش اما اجرای مجدد کرده بود .  علی عامه کن سرطان دارد . این را ...

یک جایی قبلن خوانده بودم آدمیزاد دوست دارد همیشه یک چیزی درباره خودش بشنود جتی روی صندلی دادگاهی چیزی . یک شبی هم بود که ما افتاده بودیم به این کار که مردم پشت سر تو چه می گویند و چه فکری می کنند. شبی که من و آقایی در فامیل یک ده سالی از من بزرگتر است و سمتش در فامیل همتای من است و جریان ژیان که آرزوی ماشین بودن دارد هنوز و این حرفها . اول او شروع کرد که تو دافعه داری بجای جاذبه و حرفهایم نیش دارد و دیگران را ناراحت می کنم نه همیشه که گاهی اوقات و ادامه داد : البته من به همه گفتم که تو نمی خواهی آنها را ناراحت کنی و دست خودت نیست .  که  گفتم : بروید به همانها دوباره بگویید اگر من در جایی بجای بنشین می گویم بتمرگ منظورم دقیقن بتمرگ بوده است و لازم بوده که آن طرف آنجا نفرمایند ننشینند و باید می تمرگیده و جوری که حالا یادم نیست فهماندمش که وکیل من نباشد در غیبتم .  نوبت به او رسید و من می دانستم مردم پشتش چه می گویند : که یبس است ، خسیس است ، گاهی بی ادب است و فکر میکند از همه بهتر است اما نتوانستم بگویم و فقط آخری را گفتم : والا مردم پشت شما چیزی نمیگن ... فقط من احساس می کنم شما فکر میک...

کاش همان چل و پنج دقیقه اول تمام شده بود ... وحشتناک گذشت . طولانی ، کثیف ... دردناک + ;نوشته شده در ; 2010/7/4 ساعت;10:11 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;