سینما رادیو سیتی .جای رنگ پریده ها

1 سبزه میدان یک سینما دارد. سینما بیست و دوی بهمن که همان سینما رادیوسیتی سابق است که  آقا اینگونه صدایش میزد ، و ماهم بدینگونه صدایش میزنیم هنوز.

2 سینما رادیوسیتی همه خاطرات سینمایی مرا در خودش جا میدهد . روزگاری بود که طبقه دومش هم برای نشستن جا نداشت اما حالا می توانی توی طبقه پائین هرجا که عشقت کشید بنشینی . اگر پشت سری ها روی اعصابت هستند ، می توانی چند بار جایت را هم عوض کنی . یا نکنی . قدرت انخاب داری 

3 جمعه ها آقا مارا می برد تا فیلم خارجی ببینیم . آن زمان سینما فیلم خارجی هم داشت با آن دوبله های افسانه ای اش . کنار سینما رادیوسیتی خیابان علم الهدی است . شلوغ است و بوتیکهای شیک و پیاده روی سنگفرش و نورهای رنگی . پاساژهای قدیمی و حالا هم یکی دوتا جدید دارد. من اما به دلایلی دیگر از آنجا عبور نمیکنم . خاطرات دوستی که دیگر نیست آزارم میدهد.

4 بعد از فیلم دیدن رستوران میعادگاهمان بود .رستورانی که دیگر حالا نیست . آن زمان هم که بود شبیه رستورانهای پاریس بود . گارسون با دستمال می آمد سراغت و خیلی همه چیز شیک و پیک  بود . چون آن زمان نزدیک به زمانی بود که هنوز به عصر حجر امروزی نرسیده بودیم  . من غذای همیشگی ام را می خوردم . ماکارونی ! مادرم حرص می خورد و میگفت من همیشه دارم توی خونه ماکارونی می پزم . اما من ماکارونی کهنه و مانده را دوست داشتم . آقا همیشه درگیر بود با گارسونها .یکبار هم دعوایش شد چون هرچیزی سفارش میداد گارسون میگفت نداریم و سر آخر پدر گفت دوتا تخم مرغ بشکن بیار حرومزاده

5  آقا زود دعوایش می شد . یکبار داشتیم توی رادیوسیتی یک فیلم می دیدم که بیژن امکانیان تویش داشت داماد میشد . یکهو صدای دادو بیداد آمد و ملت ریختند سرهمدیگر و کتک کاری شد . توی فیلم که نه ، توی سالن سینما . چراغهای سالن را روشن و فیلم را موقتن پاز کردند . من اصلن نفهمیدم داستان چی بود تا چند دقیقه . بعدن متوجه شدم یک جوانی پایش را گذاشته بالای صندلی آقامون و آقا هم بدون تذکر قبلی پریده روی سرش و جوانک را  از ریخت انداخته و دوستانش هم که به کین خواهی او بر آمدند  هم حریف آقامون نشدندکه نشدند. 

6 مارا از سینما بیرون انداختند و ما راهی رستوران و ضیافت ماکارونی شدیم. کوفت میخوردیم بهتر بود در آن موقعیت