مسافر کوچولو

کنار درختی ایستاده بودم و صحبت می کردم با یک عزیزکی ، که یک چیزی آمد رفت روی دستم . مورچه ای بود  کارگر و حمال و رفته بود روی دستم و روی موهای دستم گیر کرده بود و داشت یاتاقان می سوزاند ( می سوزانند یا می زنند ؟) برداشتمش گذاشتم روی درخت و دوباره آمد روی دست من . پیش قراوول بود و برای بدست آوردن غذا آمده بود تا دیگران را خبر کند . می گویند اینها زن هستند . زنبورها که اینطوری اند همگی خانومند و یک چنتایی مرد دارند توی کندو که ملکه یکی را انتخاب می کند و باهاش می خوابد و بعدن می کشدش . پارادوکس عجیبی است به ولا . صحبتمان که تمام شد من رفتم دفتر کارم و آنجا فهمیدم که خانوم مورچه را با خودم برداشته ام آورده ام . گرفتمش اما فرار کرد و رفت کف اینجا شروع به دویدن کرد . اینجا هیچ مورچه ای ندارد که برود پیشش . رفتم گرفتمش انداختمش توی پلاستیک و بردمش همانجا دوباره روی درخت ولش کردم و برگشتم سر کارم . خیلی از این فعالیت حیوان پرستانه ام حال کردم تنهایی و گفتم احتمالش زیاد است خدا یک حال اساسی در آن دنیا بدهد به من و تازه محسن مخبلباف هم خشنود می شود این میانه .

 اما حالا خوره افتاده است توی جان و روانم که نکند آن مورچه قصد فرار داشته از آنجا و می خواسته اینجا یا هرکجا دیگر  پناهده بشود و من دوباره تحویل آن دیکتاتوری سیاه دادمش . 

+;نوشته شده در ;2010/9/18ساعت;19:21 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;