3108

کلن در باغ نیستم . نمی دانم مثلن امروز چه روزی است سال را هم تا به حال چند بار توی فاکتور مشتری هشتادو هفت زده ام ! روز وبلاگ هم که جای خود دارد . این صفحه پست جدید بلاگفا باز بود و می خواستم چیزی بنویسم درباره کاریکاتور اما باخبر شدم باید 5 وبلاگ را به دیگران معرفی کنم . کاش بیشتر بود . به هر حال من هر وبلاگی را که دوست داشته باشم بلافاصله لینکش می کنم و می گذارم توی گودر تا بچرخند برای خودشان .

فسانه . 

یک شخصیتهایی هستند در زندگانی که آدمیزاد فقط می شنود و می بیند و دوست دارد شبیه آنها باشد . اسکار شیندلر مثلن ، که جان چند صد نفر انسان را در جنگ جهانی دوم با گذشتن از مال و منال و جانش نجات داد یا آرسن میناسیان همشهری ارمنی ام که از بس خوب بود بین مسلمانان و مسیحیان سر تشیع جنازه اش دعوا سر گرفته بود . او مسیح زنده بود . اگر من و تو دوست داریم مانند اینها باشیم فسانه خود ِ خود اینهاست . مادر ترزایی که جشن تولدش را در یتیم خانه می گیرد . 

همیشه به سواد و مهربانیش حسودی ام می شود .

روزنامه دیواری 

پست هایش همیشه برایم جذاب است . آنقدر مختصر و مفید می نویسد این همشهری ما که داغ داغ می خوانمش و نمی گذارم بعدن آفلاین بروم سراغش  . خانوادگی اینکاره اند اصلن .  لابه لای نوشته هایش می فهمی که حواسش به تمام ریزه کاری های زندگی اش است و همه چیز را جمع و جور می کند و مطمئنم این بر می گردد به ژنتیکش و مادران و مادران و مادران سرزمینش . جزء معدود کسانی است که وقتی کامنتش را می بینم کلی ذوق می کنم چون می دانم همینجوری شِرتی پِرتی نظر نمی دهد . 

نام وبلاگش را دوست دارم مرا یاد یک سریالی می اندازد که در گذشته های دور در دهه فجر برای بچه ها پخش می شد . 

در قند قزل آلا 

این از کشفیات تازه من است . عصبانی است و بی ادب گاهی اوقات . آن طرف دیگر خودم / خودت است که همیشه مخفی اش می کنیم . نثرش شبیه براتیگان است و کلن تحت تاثیر همان هم هست . خیلی از پستهایش مشخص است بدون فکر قبلی نوشته شده . از یکجا شروع می شود و به جای دیگری می رسد . بی حوصله است . تنبل است . غر می زند . بد دهنی میکند . با مردم دعوا می گیرد . نسبت به مشکلات مردم بی تفاوت است . جمع اضداد است  مواضع اش در مورد خیلی چیزها لجم را در می آورد  و دوست دارم از کلمات خودش برایش کامنت بگذارم . 

قند قزل آلا مثل لیوان آبی است که قبلن در آن دوغ خورده باشی نه دوغ است و نه آبِ ذلال اما رفع تشنگی ( عقده ) می کند . 

Tom Richmond

کارتونیست مجله MAD امریکاست . از لحاظ کارتون و کاریکاتور  استاد من است بی آنکه خودش بداند . تمام چیزهایی که من در این 15 سال آموختم یک ور و این دو سالی که با او آشنا شدم یک ور دیگر . در کارهایش هیچ غمی وجود ندارد . چرا باید غمگین بکشد اصلن ؟ چه غمی دارند ایشان ؟ در کشوری آزاد و با رفاه مالی و اجتماعی زندگی میکند . دو تا دختر دارد به چشم خواهری بلوند و لوند و خانه زندگی اش از دکتر مهندسای اینجا قشنگتر ، دلباز تر . نیشش هم همیشه تا بنا گوش باز است . خدا برکتش بدهد . هرچه در می آورد گوشت بشود بچسبد به تنش . هرچه دارد رو است . هرچه بپرسی ازش صادقانه تجربه اش را در اختیارت می گذارد بدون چشم داشتی . چیزی که در این مملکت پیدا نمی شود هرگز . 

شراگیم

شراگیم برای من قابل احترام است بسیار زیاد . وقتی مرا لینک کرد دو سه سال پیش . همان زمانی که لینک کردن برای خودش اجر و قربی داشت و گودری در کار نبود  کلی ذوق کردم . اینکه آدمی مثل شراگیم  که با کله گنده های وبلاگستان و ادبیات توی یک چاله جیش می کرد  کارتونهای مرا می پسندید برایم افتخاری بود که هیچ وقت بهش نگفتم و این برمی گردد به خاصیت ایرانی بودنم . شراگیم و خانم شین در زمانی که من در شرایط بسیار بد روحی روانی جسمانی گرفتار بودم  کنارم بودند . و می دانستم این ها از جنس تعارف نیست وقتی به من می گوید اتومبیلم را در اختیارت می گذارم برای رسیدگی به کارهای بیمارستان . 

شراگیم باشگاه کتاب خوانی راه اندخته است که من دوست داشتم عضوش می شدم اما فعلن برایم مقدور نیست . اعصابم و وقتم نمی رسد به این کارها . اگر بجایش باشگاه مشت زنی  راه می انداخت بی درنگ می پذیرفتم حتمن 

+;نوشته شده در ;2010/8/31ساعت;20:2 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;