نرگس بیمار چشام

1- خسته شدم . الان دو هفته است آنفلانزا گرفته ام و انگار قرار نیست تا آخر عمر خوب بشوم . این چه بیماری مزخرفی هست دیگر. در این دوهفته وقتی راه میرفتم هفته اولش انگار یک نفر مرا از پشت گرفته بود و میکشد و در هفته دوم یک نفر دارد مرا هی هل میدهد از همان پشت و من به صورت مضحکی تعادل ندارم . از همه بدتر نمیدانم چه ربطی دارد اما افسردگی گرفته ام . یک گوشه میروم کز میکنم و گریه میکنم برای آینده . فکر میکنم اگر بمیرم بچه ام چه میشود . یا بدتر فکرهای فلسفی میکنم که اگر مردم و دنیای بعدی وجود نداشته باشد چی ؟ چقدر ضرر میکنیم و اگر باشد چه جور جائی است و ... اُف

یک مرض دیگری که گرفته ام از همه چیز و همه کس بدم آمده . یارو مثلا دوسال پیش به من تنه زده امروز من دوست دارم کله اش رابکنم . هی بی خود و بی جهت به مردم گیر میدهم و فقط کافی است فیتیله ام را آنها روشن کنند تا من منفجر بشوم روی سرشان و چاک دهانم را بکشم و بعدن مثل سگ پشیمان بشوم ..

وضعیت بی خودی است .خدا نصیب گرگ بیابان نکند . از الان به فکر این هستم که تعطیلات عید چقدر تنها هستم . پارسال خیلی خوب بود . در تاریخ 1000 ساله عمرم این عیدی که گذشت برایم خیلی خاطره انگیز بود . بالاخره توانستم از شیکم ایران پایم را کمی پائینتر بگذارم و اصفهان را هم ببینم . سفر جمعی خوبی بود اما امسال باید توی خانه بنشینم و درو دیوار و شهر خالی را تماشا کنم .

واقعن این چه طرز زندگی است که میکنیم . اصلن چی فهمیدم از این همه بی خودی زیستن ؟ زندگی ام شده مثل اون کاریکاتوری که کینو کشیده بود و مردی بود که هر شب کارش گریه کردن بود ( اگر حال داشتم اسکن میکنم ببینیدش . نه حالش را ندارم)من هم هر روز ساعت دو نیم بعد از ظهر که میشود میروم یک گوشه و گریه میکنم . نمیدانم چرا . اما به کسی و جائی لعنت نمی فرستم فقط گریه میکنم و بعضی وقتها توی گریه هایم ادای بازیگرهای سینما را هم در می آورم و چندتا از دیالوگهایی که بلدم را میگویم ...وای خدا یحتمل دیوانه شدم  ... آخرین دیالوگی که گفتم دیالوگ مارلون براندو بود که کنار تابوت زنش در فیلم " آخرین تانگو در پاریس " می گفت . یادتان هست ؟ اول به زنش که خیانت کرده بود بهش فحش داد اما بعدن گریه کرد و آرایش زنش را پاک میکرد و میگفت : رژ لب این رنگی دوس نداری .. روز قبلش هم دیالوگ علی سنتوری را میگفتم که به پدرش میگفت : آخه باباجون ...چرا با من دعوا میکینی...

2- یک کتاب کودک بهم سفارش داده اند . خودشان بریده اند و دوخته اند و من فقط باید وصله پینه کنم . 12 برگ نقاشی فقط 200 تومان و من باید چشم میگفتم . چون فامیلمان بود . تازه چی ، 200 تومان را باید در 4 قسط بگیرم . نمیدانم مردم چرا فکر میکنند من کشته مرده اینم که کارم جایی چاپ شود مثل این بابایی که آمد با ذوق شوق گفت : روی دیوار استخر بزرگ شهرمان سفارش کاریکاتور گرفتم ، تو برایمان میکشی ؟ وقتی جویای کیفیت مالی اش شدم گفت پول نمیدهند و غیره . که غیره اش یعنی خودش دارد پول میگیرد و من باید حمالی کنم .  هرچه خودش را به درو دیوار کوبید حتی راضی نشدم اتود کارها را هم روی کاغذ برایش انجام بدهم . کاریکاتور بکشم روی دیوار استخر که چه بشود ؟ تا به یک مشت آدم شیکم گنده لات و بی پدر مادر که میروند توی استخر آموزش بدهم توی آب نشاشید و شوخی خرکی نکنید و نظافت قسمتی از ایمان شماست ؟ از کی تا به حال مردم ما آنقدر با شعور شدند که کاریکاتور و کاریکاتوریست را درک میکنند ؟ جمع کنید ...

+;نوشته شده در ;2008/11/30ساعت;11:12 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;