موسیو تاجینو

اگر به تاریخ آرشیو این وبلاگ نگاهی بیاندازید حتما متوجه خواهید شد که من شاید اولین وبلاگ نویسی باشم که وبلاگ " تمام کاریکاتوری " راه انداخته ام . آن اوایل با اسم مستعار می نوشتم و میکشیدم و در هر پست فقط کاریکاتور می گذاشتم . خیلی دیر به دیر اگر پا میداد متنی هم می نوشتم . اما به مرور زمان که در ادامه خواهم گفت این جریان وارونه شد و حالا میلم به گذاشتن کاریکاتور در اینجا کمتر وکمتر شده و تقریبا به صفر دارد میرسد . دوستانی هم که به من لطف داشتند مدام از این موضوع سوال میکردند که چرا کم کار شده ام در حالیکه اینطور نبوده ، چون من هنوز برای خودم کارتون میک...

  + ;نوشته شده در ; 2008/5/25 ساعت;14:26 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

بدبختی این نیست که برنج کیلویی 5000 تومان شده است ، بدبختی این نیست که خلیج فارس ، خلیج عربی نام گرفته ، بدبختی این نیست که نان ندارید بخورید ، بدبختی این نیست که جدیدن زنان وبلاگستان از سایز و دور کمر(!) شوهرشان می نویسند ، بدبختی این نیست که حافظ دیگر مسلمان نیست ، بدبختی این نیست که شهرداری تهران 3 میلیارد تومان به کشور برادر، لبنان عزیز کمک کرده است ، بدبختی این نیست که بین گوساله یا دلفین بودن باید یکی را انتخاب کنیم ، اینکه در کائنات 50 متر که هیچ دو متر برای مردن هم زمین نداریم بدبختی نیست ... بدبختی این است که جائی میهمان باشی و بخواهی بروی دستشوئی فقط وفقط مسواک بزنی اما ببینی نفر پیش از تو گند زده است به هر چه کاسه توالت و دیوار و غیره و تو به خاطر اینکه دیگرانی که بعد از تو می آیند گمان مبرند این شاهکار تو بوده دهانت از آشی که نخورده سوخته و سرویس شود و تمام توالت را بشوری و بسابی و یادت برود چرا آمدی و آمدنت بهر چه بود ! + ;نوشته شده در ; 2008/5/15 ساعت;15:20 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

تابه حال برایتان پیش آمده داخل اتاقی بروید که هفته ها وماهها بلکه سالها متروکه ودست نخورده مانده و هیچ بنی بشری داخلش نرفته باشد ؟ روی مبلها پارچه های سفید کشیده اند . روی همه چیز غبار و خاک گرفته مثل خانه خانم هاویشام ! پنجره را باز میکنید و نور چشمتان را میزند . ستونی از نور به داخل اتاق تابیده می شود .یکی از روکشهای مبل را برمیدارید و میتکانید . حالا یک گوشه بیاسیتد و به این اثر هنری که در اثر برخورد گردو غبار با ستون نور تشکیل می شود نگاه کنید . ذرات گرد و خاک در ستون نور به سمت خورشید میروند، دور خودشان میچرخند و همینطور بالا و بالاتر میروند . فکرش را بکنید این ستون نور چه قدر شبیه به کهکشان راه شیری است . بله کهکشان خودمان است انگار ! این گردو خاک وغبار چقدر شبیه به ستاره ها وسیارات کهکشان خودمان است . زمین کجاست ؟ سیاره ما کدام است ؟ کدام یک از این ذرات شناور در این کهکشان است ؟ قدرت خدا اصلا دیده نمیشود ! نمی توانی بگیری اش اصلا نمی توانی پیدایش کنی و با انگشت نشانش بدهی . سیاره ما در این کهکشان گم و گور است . در برابر این عظمت ذره ای بیش نیست ! من و تو کجای این کهکشانیم ؟ روی ...

این روزها که میگذرد میل عجیبی به هم صحبتی با پیرمردها و پیرزنها پیدا کرده ام . در میهمانی ها سمت آنها می نشینم و با آنها هم صحبت میشوم و خاطره هایشان را میشنوم و بهشان لبخند میزنم آنها هم از لاکشان بیرون می آیند و مرا امین خودشان میدانند و رازهای مگوی خودشان را به من میسپارند و اهلی می شوند ...   این روزها با کودکان همبازی هستم . از سرو کولم بالا میروند و از صبر و حوصله ام حالی به حولی میشوند و گُر میگرند از خوشی ... این روزها هیچ حال وحوصله همسن وسالهای خودم را ندارم . جوانان امروزی را دوست ندارم . غم من با غم آنها فرق میکند . جوانترها را که اصلا نمی فهممشان و آنها هم   مرا درک نمیکنند . در یک دنیا دیگر زندگی میکنند. این روزها از یک چیزی هراس دارم ; این پیرمردان و زنان تا چند سال دیگر میمیرند و آن کودکان هم جوانان امروزی می شوند و این اصلا خوب نیست ... به زودی تنها تر خواهم شد + ;نوشته شده در ; 2008/5/6 ساعت;14:36 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;