رد شدن به محتوای اصلی

یه سایه شبیه من

معجزه خاموش داریوش را گوش کردی؟ کیف کردی ؟ ( سلام علیبی ) ... این مرد تمامی ندارد . نمی دانم هنوز از خودش خوشم می آید یا آن همه خاطره ای که برایم ساخته . نمیدانم از کارهای جدیدش واقعن لذت میبرم یا به خاطر آن همه روزهایی که با او نفس کشیدم عاشق شدم و گریه کردم و باز عاشق شدم . ترانه  "راهی " را که گوش میدادم یکنفر دوست قدیمی کنارم بود .  cd را خودش برایم آورده بود .  بغضم گرفت ... نفمید چرا...

 نفس اگر امان نداد  روی خوشی نشان نداد

 رفت و دوباره برنگشت مرا دوباره جان نداد

 دست و زبان من تو باش نامه رسان من تو باش

 حافظه تبار من  نام و نشان من تو باش ...

نفهمیدی چرا ؟ گوش کن

 تو جان من باشو بگو

 زبان من باشو بگو

 بر سر گلدسته عشق

 اذان من باش و بگو

اشک که آمد توی چشم و نگذاشتم بریزد گفتم : برای بچه اش خوانده ... بچه نداری . بغلش که کردی میفهمی چه میگویم . زیر گردنش که نفس کشیدی میفهمی چه میگویم . هنوز شروع نشدی تمام که شدی میفهمی .وقتی آرزوهایت دیگر تمام شد میفهمی

 از ما نیستی اگر این ترانه را گوش ندهی  ( بازهم سلام به همان آقای بالایی)

+;نوشته شده در ;2009/2/1ساعت;13:4 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

یکشنبه 13 بهمن1387 ساعت: 14:7

حافضه؟!حافظه
پریسا گفت…
یکشنبه 13 بهمن1387 ساعت: 14:54

بچه؟آرزو؟؟دلت گرفته؟؟؟؟طعم خیس اندوه و اتفاق افتادهیه آه ... خداحافظ ... یه فاجعه ی سادهخالی شدم از رؤیا، حسی منو از من بُردیه سایه شبیهِ من پشتِ پنجره پژمردای معجزه ی خاموش یه حادثه روشن شویه لحظه، فقط یک آه، همجنس شکفتن شواز روزن این کنجِ خاکستری پر پر...من را می بخشی؟؟؟
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
بخشش ؟
طراوت گفت…
یکشنبه 13 بهمن1387 ساعت: 18:22

من بچه ندارم و زیاد هم نمی فهمم! ولی مادر دارم وچنان دوستش دارم که آرزو می کنم هرگز بچه ای نداشته باشم ...
طراوت گفت…
یکشنبه 13 بهمن1387 ساعت: 18:25

منتظر این جور دوست ها و حرف ها ماندن اشتباهی است که من هم اولش مرتکب شدم ! ولی در یک روز آفتابی 22 تومن پول نازنینم را خرج کردم خریدمش به هیچکس هم نمی دم نگاه کنه!
پری زا گفت…
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 2:49

مرا تصور آن بود که شما را پویاییِ طبع در طنازی ست، اما این طور که پیداست در شعر و شهود هم مرغوبید.
ehsan گفت…
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 10:19

از ما نیستی؟!!مگه شماها کی هستین!!!
ehsan گفت…
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 10:20

بوی غرور میاد!
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
یک مرد باید غرور داشته باشد و به خودش احترام بگذارد . این کار را هیچکس برایش نمی کند حالا بی خیال فرش ، بیا بالا با کفش :)
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 12:35

سلام دوست هنرمندو بااحساس فقط بگم محشره(خواننده و ترانه اش) و محشری(احساست و بیانش)آهان راستی بخدا اون کامنت گزار بی نام ونشونه من نیستماآخه نه اینکه منم از این معلم بازی ها زیاد در اوردماما خوب راس می گه دیگه تو که این قد عمیق فکر می کنی و زیبا می نویسی چرا یه کوچولو به دیکته کلمات دقت نمی کنی آخه یادمه یه بار نوشتی که یه عزیزی قدما بوده که نوشته هاتو چک می کرده و الان نیستخوب برو سراغ اون عزیز و دوباره.... موفق باشی بای
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
وای ! خدا مرا مرگ بدهد ! کجا اشتباه نوشتم ؟ اوشان با ما قهر هستند !
کوچه نادری گفت…
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 16:6

همه چیز را گرفتی، دیگر نمی گذارم آرزوهایم را بگیری، آخر بدون آنها نباشم بهتر است...
پریسا گفت…
دوشنبه 14 بهمن1387 ساعت: 20:53

غلط املائی چه اهمیتی دارد!!!وقتی این الفبای مسخره دستکاری شده ده تا ز دارد.بیستا ت داردو همچنین ث و...چه اجباری هست که املا همه این کلمات عربی را یاد بگیرم؟؟؟ لا مصب مگه یکی دوتاس!!!اینجا که به کسی نمره نمی دهند هر طور که عشقت می کشد بنویس.
سه شنبه 15 بهمن1387 ساعت: 1:16

سلام علی منم قبلا ترانه زیاد گوش میدادم ولی به جرات میتونم بگم که 4 ماهه که بجز نامجو گوش نمیدم وراضی ترم و نیازهای موسیقیایی منو برطرف کردهراستی پست جديد: اندر حکايات اعتياداتبه روزم . يه سر بزننظر يادت نره
مرتضی گفت…
سه شنبه 15 بهمن1387 ساعت: 13:15

بله... داریوش به طرز خوشایندی آدم رو ک..قل میکنه
روزنامه گفت…
چهارشنبه 16 بهمن1387 ساعت: 9:31

آخی ... آخی ... گردن بچه ...
'گلرخ گفت…
چهارشنبه 16 بهمن1387 ساعت: 15:12

ممنونم که کارهای منو دنبال می کنیدنمی دونم علت باز نشدن کارها چیه ؟):اگر به نتیجه رسیدم حتما بهتون میگم
چهارشنبه 16 بهمن1387 ساعت: 17:43

سلام آقای تجددبا غزه بروزم
جواتی گفت…
پنجشنبه 17 بهمن1387 ساعت: 4:32

با پاراگراف آخر محشر کردی
گلرخ گفت…
پنجشنبه 17 بهمن1387 ساعت: 11:12

بله گه گداری.. دستهاش لاتکسنصورتش خمیر معمولی :)
‏HONARPISHEH گفت…
یکشنبه 20 بهمن1387 ساعت: 10:28

میدونی آرزو مثله .من میگم ستارهای ما چیده شدن. هر روز که پا میشیم قدم به قدم ما میره در راه قسمتی‌ که برامون نوشته شده. ولی‌ بعضی‌ وقتها روح ما از روی کنجکاوی یک جورایی یواشکی از فردایه قسمتمون با خبر میشه ، بعدش هی‌ شروع میکنه در مورد اون خبر فکر کردن ، ولی‌ ما که تو مخمون تو امروز هستیم و از فردامون خبر نداریم فقط یک حسه عجیبی‌ نسبت به اون چیزی که روح امون در موردش میدونه پیدا می‌کنیم. رفته رفته ، رفته رفته حس مون قویتر میشه. و اینجوری هستش که آرزوها به دنیا میان. بدنمون، هسمون چیزیرو می‌خواد که روح مون میدونه قراره به دست بیاریم. فقط کی‌، این واو دیگه نه من میدونم و نه روحم.

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

یادداشت‌های پراکنده

  از نظر من تنها دو فصل وجود دارد. فصل سرد و فصل گرم.   اما چند روز کوتاهی بین این دو فصل است. نه گرم و نه سرد. سبز و تنها. روزهایی برای سفر به خاطرات. گویی طبیعت میخواد تورا یاد کودکیت بیاندازد و ملقمه‌ی عطرها تورا هر روز که نه، هر دقیقه به خاطره‌ای میکشاند.  از نظر من بهشت جاییست که تو با هر عطر یاد خاطره که نه، به همان خاطره خواهی رفت #یادداشت_های_پراکنده  موسیو