سفر کوتاه بود جانکاه ، اما یگانه بود و هیچ کم نداشت

( کمی طولانی است ببخشید )

در همان ابتدای راه گوشم گرفت . و صداها را درست نمی شنیدم برای همین هدفن را از گوشم در آوردم و به موسیقی اتومبیل گوش دادم . همسفرانم را مردی ورزشکار و مادر وپسری تشکیل میداند . از مادر وپسر بگویم : پسر از این جوانهای امروزی بود که موهایی چون آناناس داشت و مادرش هم خیلی عجیب بود .. عجیب و اورژینال ! زنی حدودا 50 ساله با پوستی برنزه و لبی که خودش صورتی اش کرده بود و دکمه های مانتواش باز بود و شلوار جین آبی پوشیده بود . شبیه به زن هایی بود که در فیلمهای غربی زندگی ات را در گویی که جلویشان قرار دارد می گویندو پیش بینی میکنند . احساس کردم اگر در چشمانش نگاه کنم میتوانم ببینم در آینده چگونه خواهم مرد . زنی که اگر عکسش را میدیدم فکر میکردم یک پیشگوی سرخ پوست است و تمامی راز کائنات را در سینه دارد . صندلی عقب پژو را گرفته بودم و اولین نفر بودم تا اینکه آن ورزشکار آمد و شدیم دوتا و دونفر دیگر میخواستین برای حرکت که این دوتا آمدند . مسئول آنجا گفت شما جلو میشینی داداش ؟ کرایه 11 تومنه . باقی مانده پول را دادم و رضایت دادم جلو بنشینم . ولی مادر گفت من جلو میشینم و پسرم عقب. که من هم بقیه پولم را پس گرفتم .

هر چه زور زدم تا بتوانم یکی از گوشه های صندلی بنشینم نشد که نشد . مرد ورزشکار که هیکلی تنومند چون " ون دیزل " داشت زرنگی کرد و رفت اول خودش را آن گوشه چپاند و آن آقا پسر هم که می خواست پشت سر مادرش بنشیند و نمی شد بیاید وسط پس قرعه به نام من مفلوک افتاد .

پیرزن خیلی خوش صحبت بود ولی راننده زیاد اهل صحبت کردن نبود . با خودم میگفتم اگر جای این راننده پدرم آنجا نشسته بود تا به حال تمام جیک و پیک مادام را در آورده بود و مخش را زده بود . هیچ وقت نتوانستم مانند پدرم پر رو باشم . هیچ وقت هم نخواهم شد . او خیلی برون گرا بود بر عکس من که هیچ حال وحوصله معاشرت ندارم پدرم با تمامی موجودات زنده و مرده جهان مراودت داشت . یادم نمی رود زمانی که بوتیک زده بود و خانومهایی که برای خرید لباس زیر میرفتند نمیدانم چرا به پدرم اعتماد میکردند و برای خرید لباس زیر سایز و مدل و رنگ اش را به او میگفتند و او هم گاهی اوقات بهشان مشاوره رایگان میداد و مثلن میگفت " نه اون شماره برات کوچیکه ..ای بابا ... نه ببین ، من میدونم من اینکاره ام ... شماره فلان اندازته ...! یکنفر نبود بگوید تو اینکاره ای مادر تخصصی (!) ؟ این دوکونو که واسه مادر بیچارم باز کرده بودی. تو مگه آهنگر نیستی ؟ " سندان* " و با" سینه بند" عوضی گرفتی ؟ ای ...

سرتان را درد نیاورم  . وقت شام رسید و اتومبیل در یکی از این رستورانهای جاده ای توقف کرد . باد خوبی می آمد . سیر بودم برای همین چیزی نخوردم . گشنه هم اگر بودم هیچوقت نتواستم در رستورانی تنهایی چیزی بخورم . غذا خوردن جلوی مردم را دوست ندارم . خجالت میکشم . بیرون رستوران نشستم و کتاب " عقاید یک دلقک " را  از کوله ام در آوردم و خواندمش و با خودم میگفتم چه چیز این رمان قشنگ است که این همه شلوغش کرده اند . حالا شاید در ادامه بهتر بشود ولی تا حالا که نشده .

بقیه غذایشان که تمام شد آماده رفتن شدیم .  مادر آمد و رو به من گفت : یه دونه فلفل خوردم همون اول غذام گوشم هنوز داره پر پر میکنه ...اه...اوف... شما شام نخوردی چرا ؟

گفتم : من گوشت نمی خورم ...اینجام که فقط کباب داره (دروغ گفتم ، یک ساعت قبلش یک ساندویچ کباب ترکی را با اینکه گرسنه نبودم به زور در معده ام جا دادم  ! چون فکر اینجا را میکردم . این را گفتم تا کمی متفاوت بنظر برسم . خب چکار کنم ، گیاهخواری جواب نداد چرا اینطوری نگاهم میکنید )گفت : ای بابا ... من اینجا ماهی دارم پسرم ، بدم برات درست کنن ؟

سوار شدیم . پسرک دست در کیفش کرد و C D ای را به راننده داد . باید حدس میزدم که با این حرکت آرامش به پایان خواهد رسید . اینکه میگویند در جهنم مارهایی هست که آدم از دستش به اژدها پناه میبرد بی خود نگفته اند . فکرش را بکنید بعد از گوش دادن به اشعار موجوداتی مثل : ساسی مانکن خالق پارمیدا و چجوری اینجوری ، سعید پانته ، مجید خراطان ، ناله های محسن یگانه ، صفر صدو یازده ، یاس ، سامی یوسف (!) و دیگر موجودات یکهو با شنیدن آهنگ خوشگلا باید برقصن انگار دنیا را بهت داده اند ! انگار فامیلت را دیده ای و با اندی این خواننده مردمی آشتی میکنی و دوست داری در آغوشش بکشی و در بغلش گریه کنی !

                                                   * * * * * * * *

وقتی از خواب 5 دقیقه ای بیدار شدم فهمیدم همه جز راننده خوابند Ùˆ این پسرک مو سیخ سیخی هم نافرم خوابش برده Ùˆ هر لحظه به طرف من خم  میشود .  گوشم سنگین تر شده بود Ùˆ داشت درد میگرفت . اوضاع بدی بود از اینطرف این پهلوانی Ú©Ù‡  کنارم خوابیده بود نمیدانم چرا مثل خمیری Ú©Ù‡ جوش شیرین زده باشی پف میکرد وهمینطور داشت بزرگتر Ù…ÛŒ شد . جایم تنگ شده بود Ùˆ یک آن دیدم سر پسرک افتاد روی شانه ام Ùˆ موی سیخ سیخی اش رفت توی گًل Ùˆ گردنم . شرایط خوب نبود . اما من همیشه دوست داشتم بدانم Ú©Ù‡ این موهای سیخ سیخی آیا قابلیت این را دارند Ú©Ù‡ یک بادکنک را بترکانند Ú©Ù‡ فهمیدم بله Ù…ÛŒ توانند . کاش لااقل یک رشته اش میرفت توی گوشم تا شاید افاقه کند وگوشم باز شود . هرچه بلد بودم کردم دماغم را گرفتم Ùˆ فوت کردم Ú©Ù‡ فوت از توی چشمانم زد بیرون اما از آن یکی سوراخ نیامد . اب دهانم را به قائده نیم لیتر قورت دادم نشد . با دهان بØ
³ØªÙ‡ خمیازه کشیدم باز هم راه به جائی نبردم .

نیم ساعتی میشد که سر آن جوان روی شانه ام بود طفلک کاری نداشت . اما من کمرم از بس تکان نخوردم درد گرفته بود . کمی پائین تر از کمرم ، همانجائی که رویش می نشنیم داشت آتش میگرفت . باید میرفتم جلو و به راننده میگفتم که پمپ بنزین مهرشهر پیاده می شوم اما ترسیدم بروم جلو این پسرک بیوفتد پشتم و از همین تکیه گاهی نصفه نیمه ا ی هم که دارم محروم بشوم . برای همین چیزی نگفتم و همه چیز را به سرنوشت و همین طور دست اندارهای توی جاده سپردم تا شاید این جناب از خواب بپرد اما گویا جاده را ترمیم کرده بودند ویکدانه سنگ و شن هم رویش پیدا نمیشد .

   اما بشنوید از راننده که انگار تازه فهمیده بود جه کسی کنارش نشسته است و شنگول شده بود وهی به پرو پاچه مادر که حالا روی صندلی جلو چهار زانو نشسته بود نگاه میکرد و جاده را بی خیال شده بود .مادر هم کنترل پخش ماشین در دستش بود و از هر آهنگی خوشش نمی آمد میزد جلو و صدا را کم و زیاد میکرد و راننده را از این آزادی بیان خوش می آمد .

شاید مهتاب در تغییر رفتار آقای راننده بی تاثیر نبوده باشد . شاید راننده گرگ نما بود .میترسدم دستان پشمالو اش پشمالو تر بشود و چشمان سرخش خونی تر بشود و مادر را بیرحمانه بدَرَد .

هر چند ثانیه یکبار در آئینه عقب را نگاه میکرد تا ببیند من میخوابم یا نه اما من خوابم نمیبرد و همینطور به دستان راننده کلید کرده بودم که روی دنده جائی نزدیک پای مادر جا خوش کرده بود یک آن دیدم با دست دیگرش دارد سرش را می خواراند . وحشت زده با خودم گفتم پس چه نیروئی فرمان را این ور آنور میکند ؟

هراسم بیشتر شد . اگر یکهو در این بر وبیابان بزند کنارو مادر را بزور ببرد پشت بوته موته ها چکار کنم . این ورزشکار که حالا دیگر تبدیل به " هالک " شده بود به زور در ماشین جا میشد و این هم که سرش روی شانه ام جا خوش کرده بود و قصد بیدار شدن نداشت . من هم تا بیایم بروم از صندلی های جلوئی پیاده بشوم کار از کار گذشته و مادر دیگر به من نیازی ندارد . به این قرصهای بچه افکن  و سونوگرافی نیاز  بیشتری دارد !

در همین افکار بودم که دیدم راننده دارد چیزی به مادرمی گوید . آه خدای من یعنی پیشنهاد بیشرمانه اش را دارد میدهد که دیدم یکهو زن بیچاره برگشت و به من خیره شد و با حالت وحشت گفت : بمیرم برات عزیزم چرا نگفتی ... الان بیدارش میکنم. .... ااا فلانی بیدار شو ( یادم رفت اسمش چه بود ) پاشو دیگه ...

گفتم : نه خانوم بذارین باشه کاری نداره ... من الان میخوام پیاده شم بیچاره رو زابراه نکنین ...

    خیلی خجالت کشد و تمام بقیه را را بی خیال جلو شده بود وداشت به من نگاه میکرد سیگارش را روشن کرد و به من هم تعارف کرد که فهمید اینکاره نیستم و خودش پک جانی به سیگار زد ..

    چون هرچه میگفت من میگفتم " بله ؟ .. متوجه نشدم " فهمید گوشم گرفته برای همین دست توی کیفش کرد و یک بسته آدامس در آورد . دوتایش را کف دستم ریخت و گفت بخور. با اولین جویدنها گوشش که هیچ تمامی سوراخهای دیگر بدنم باز شدند . و همینطور هوا بود که کیلو بایت کیلو بایت راهی حلقم میشد.. تشکر کردم ولی او فقط نگاهم میکرد و لبخند میزد . دلم میخواست باهاش بیشتر حرف بزنم و بپرسم راز آفرینش چیست ؟ خدا کجاست ؟ چطور میتوان به خود شناسی رسید . ما کی آدم میشیم ؟! و اینها . نمیدانم چرا احساس میکردم این پیر زن سانتی مانتال تمامی اینها را میداند و برای همین است که به این آزادی و راحتی رسیده ..

    به جاده نگاه کردم کامیونهای حامل سنگ و این نوارهای ورقی که هیچ وقت نفهمیدم مگر چقدر سنگینند که دو تایش را روی یک تریلی میگذارند و کامیونت های حامل مرغهای سفیدی که احتمالن تا صبح کشته میشوند و مردمی که با سرعت به ناکجا آباد میروند .

پمپ بنزین مهر شهر و من پیاده شدم وقتی پیاده میشدم پیرزن دستم را در دستش گرفت و با لبخند گفت : تو فرق داری ... مواظب خودت باش ( شایدهم فقط یک خدا حافظی ساده کرد و من اینطوری شندیم )

زیر گذر پمپ بنزین مهرشهر ترسناک همانند فیلم " غیر قابل برگشت " بود که مونیکا بلوچی را فجیعانه کتک زدند . پر از موش .. به موشها سلام گفتم و آنها هم ورود مرا به "شهرگناه " تبریک گفتند .

خیلی کار ها دارم . اینجا زادگاه کابوسها و بختکهایم است ...

 

*سندان : سنگی که آهن گداخته را روی آن میگذارند و با پتک رویش میکوبند

 

+;نوشته شده در ;2008/8/19ساعت;18:47 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;