آخه آقامه دوسش دارم ( یه یه یه یه نُنُر ! )

1-روی یک سری چیزها من نمیفهمم چه کسی باید نظارت بکند در این مملکت. مثلن این دستفروشها که پیاده رو ها را متصرف شده اند یک مثال حی و حاضرش میشود . 
الان من را که میبینید از واحد مرکزی خبر و رشت مزاحم شما میشوم. جاهای دیگر را ندیدم. اما شما همین شهر مارا ببین. چی هستن اینا؟ خیابانهای بالای شهر شده مثل جمعه بازار. حق به جانب هم هستند اینقدر اینها که وقتی میخواهی بروی از تو پیاده رو به آن ور خیابان انگار داری بی اجازه از تو مغازه ی شان رد میشوی. بد نگاه میکنند آدمیزاد را. یک نظارتی بکنید به اینها. اینجا موقام مسئول کیه؟

2- نکته بعدی این تابلوهای ال دی است. ای ای دیه؟ چیه؟ از این کوچولوها که کنارهم حروف درست میکنند. که جای نئون عزیز را گرفته.همان ها. اینها چی چی است میزنید؟ یکی نباید روی نور اینها نظارت کند؟ یکی که سرع دارد یا مستعد تشنج است ممکن است بلایی سرش بیایید. نورش خیلی زیاد است. چه تبلیغی تو میکنی آخر پدرمن. من باید بفهمم روی تابلو چی نوشته یا نه. چشمم آب مروارید گرفت که

3- و همینطور این لیزرهای سبز رنگ. آدم اینها را از هزاران کیلومتری دنبال میکند میرود ببیند سرچشمه این نور فولان از کجاست. بعد میرسی به سیرابی و شیردون حسن کله پز مثلن. نور سبز حرمتی داشت قبلن. مال امام زاه اسحقای، دانای علی ای و شازده ابراهیمی بود فقط. الان اینا چیزش کردند و آلودگی نوری راه انداختند طوری که اجرام آسمانی به زور دیده میشوند

4-قرار نیست آدم برای تبلیغات هرکاری بکند که. خب خوب است من بردارم یک خانوم محترمه ای را بیاورم توی دفترمان دور میله برقصد و جلب مشتری بکند؟ شعورم چی میشه این وسط