شمع بنفش هنوز روشنه ...

گاهی اوقات من حالم بد میشود و تو نمی فهمی چرا . هیچکس نمی فهمد اصلن . پدر میگفت میدانی  بچه  ، گاهی  اوقات  مردها  مثل  زنها چیز می شوند . چه چیز می شوند را خودت میدانی . من ادبیات پدر را ندارم هیچ چیزی ازش ندارم اصلن . گاهی اوقات دلم تنگ میشود برای این رستورانهایی که میز و نیمکتش یه ور است و مردم پشت به پشت هم می نشنید کنار پنجره و آن طرف هم گارسونها هستند و صندلی های کوچک و گردی که پشت ندارند و آدمهای تک وتنها می آیند قهوی ای چیزی می خورند گپی میزنند با کنار دستی شان گاهی اوقات رابطه ایجاد می کنند مشروع و نامشروع  . و میروند با هم هوا میخورند و بعدن میروند با هم توی تخت خواب  و به ما که چه میکنند . به خودشان مربوط است . من آن طرف نمی نشینم . صندلی کنار پنجره را دوست دارم . اعتماد به نفس آن طرف نشستن را ندارم هنوز . کنار پنجره بهتر است . باران هم می آید گاهی . دلم برای آن خانوم گارسون با پیشبند سفید و قوری پیرکس گردالو اش که سر میزند میز به میز نفر به نفر و قهوه تعارف میکند تنگیده و بعدن تو حق داری به من و دلتنگیم بخندی . دلخور نمی شوم . چون من هرگز اینجا نبودم اما دلم تنگ میشود و غصه میخورم و گاهی مثل خر گریه میکنم تو باید به من نهیب بزنی : خر که گریه نمیکنه ...

من دلم برای تهران قدیم تنگ میشود گاهی اوقات .  برای لاله زار و آنجایی که مسعود خان در جسدهای شیشه ای میگوید برایم . من دلم برای تهران قدیم تنگ میشود وقتی حتی تهران جدید را درست و درمان ندیده ام ..

من هر ماه حالم بد میشود . پدر همین را میگفت . بزرگتر شده بودم و  نمی گفت به من بچه  . میگفت ما مردها هر ماه حالمان بد میشود . من نمیفهمیدم چه میگوید . سن قائدگی مردانه بالاست نزدیک سی سالگی است . جایی که احساس میکنی نصف راه را رفتی و فکر میکردی یک پخی چیزی میشوی اما هیچ گ.هی نشده ای ( سلام آقای شکیبایی ِهامون دلم برای شما که تا همیشه تنگ هست دائمن )

من دلم نمی خواهد دیگر بچه بشوم بازی کنم . دوست ندارم نزدیکی های مُردنم برگردم به کودکی ام . دوست دارم برگردم هوای خودم را داشته باشم و همین کاری را بکنم که برای دخترم میکنم . دوستش نمی شوم. دوست ، دوست است و پدر ، پدر . برمیگردم پشت دوچرخه اش را میگیرم میگویم : رکاب بزن ... رکاب بزن ...من اینجام ...پشت سرت . همین

+;نوشته شده در ;2009/7/19ساعت;14:24 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;