رد شدن به محتوای اصلی

چه برده و چه باخته از این قمار خسته ام

کمی مرا دلداری میدهی ؟

پ.ن: از لحاظ کاریکاتور

+;نوشته شده در ;2009/1/27ساعت;19:2 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

محمد گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 19:25

سلامکسی هنرمندان را درک نمی کند
میراکل گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 20:4

من همیشه بهتون حسودیم میشه!هم به خاطر کاریکاتورهاتون و هم به خاطر قلمتون!
اسپایدرمرد گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 20:54

بابا من که از ایمان اورندگان بهت هستم!بازم میگم یه دونه ای
م.ن گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 21:19

تو میتوانی من نه!
خودنویس گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 22:57

فقط خودت.علی جون دوستت داریم... علی جون دوستت داریم...
سمیرا گفت…
سه شنبه 8 بهمن1387 ساعت: 23:5

من واقعا از صمیم قلب می گویم کاریکاتو رها شما رو دوست دارم...ای قشنگ کاریکاتور...ای هنرمند...ای کاریکاتوریست درک نشده ...
نگین گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 0:33

بترکه اون کسی که شما رو درک نکرده!
ا گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 8:9

تو فرق داری...مثله بچه ها صاف و ساده ای...هنوز مثه ادم بزرگا نشدی...
ریحانه گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 8:34

دیوونم کردی .هر کی هستی . اولین باری که وبلاگت رو میبینم .میخونم وبدتر از همه می شنوم . . . الان اینجا ساعت 11:52 نیمه شب . دختر 4 ماهه ام خوابیده واحتمالا نیم ساعت دیگه واسه شیر خوردن مثل هر شب بیدار میشه .اما من مثل هر شب نیستم...نخوابیدم ...دیوونم کردی . .. دیوونه .حداقل نیم ساعت که دارم وبلاگتو میشنوم .با هدست روی گوشم .این اهنگ . . .این اهنگ . . .نمیتونم دل بکنم. داره دیوونم می کنه .خیلی بده .میفهمی ؟میفهمی با ملت چی کار می کنی؟
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
زنده باشید :)
صالح گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 9:39

داستان کوتاه....http://abukoorosh.blogfa.com/
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 9:52

دوست خوب و هنرمندم"زندگیجز همین درآمدنجز همین گذارجز درنگ ساده ایدر اتاق انتظار نیست!!" (شعر از دکتر ترکی)
فانتازیو گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 12:40

دیگه تو این وضع جامعه مگه کسی هم هست که دلداری بده؟!حالا از همه لحاظ!
علی گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 14:14

کاریکاتور هاتون که خیلی خوبن!قلمتون هم زیباست و دلنشین.چرا خسته شدی؟
مهدی گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 14:49

http://static.cloob.com//public/user_data/album_photo/338/1013858-b.jpg
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 15:1

سلامی دوباره به استاد بزرگ...من آپ کردم.. ممنون میشم بهم سر بزنیدو نظرتون رو بگید...راستی اگه دوست داشتید منو لینک کنید!مرسی منتظرم..بای
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 16:57

من همه تن انا الحقم،کجاست دار؟خسته امدر همه جای این زمین ،هم نفسم کسی نبودزمین دیار غربت است، از این دیار خسته ام کشیده سرنوشت من به دفترم خط عذاباز آن خطی که او نوشت به یادگار خسته امبه گرد خویش گشته ام سوار این چرخ و فلکبس است تکرار ملال ،ز روزگار خسته ام دلم نمی تپد چرا ،به شوق این همه صدا من از عذاب کوه بغض، ز کوله بار خسته امهمیشه من دویده ام به سوی مسلخ غباراز آن که گم نمی شوم در این غبار خسته امبه من تمام می شود سلسله رو به زوالمن از تبار حسرتم که از تبار خسته امقمار بی برنده ای است قمار تلخ زندگیچه برده و چه باخته از این قمار خسته ام بازم سلام .این شعره رو نوشتم نه اینکه فکر کنی خواستم بگم ما هم اینو بلدیم ! نه بخدا نوشتم به این خاطر که بدونی از صبح تا حالا که اومدم وبلاگتونو سرزدم و به قول خودتون اومدم دلداری بدم و مثلا هم دلداری دادم تا همین الان که ساعت یک ربع به پنجه بعد از ظهره این شعر لامصب (لامذهب)دست از سرم برنمی داره و همش توذهنم و در زبونم اونو زمزمه می کنم و حالا تنگ غروبی ییههو احساس کردم یه 2-3 نفری لازمه که منو هم دلداری بدناون هم از همه نظر در هر حال از لطفتون ممنونیم علی آقای تجدد!امیدواریم که حالا که دل بقیه رو محتاج دلداری کردین دل خودتون آروم شده باشه
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
محبس خویشتن منم از این حصار خسته ام اینو اولش ننوشتی :)
مهرسا گفت…
چهارشنبه 9 بهمن1387 ساعت: 21:47

مدتیه وبلاگتون رو دنبال می کنم و از سبک کاریکاتورهاتون خوشم می آد.گاهی دلم می خواد افکار و کنایه های ذهنیم رو به همین جالبی که شما تصویر می کنید تصویر کنم! اما حیف که هنر نزد همه نیست!!
پگاه گفت…
پنجشنبه 10 بهمن1387 ساعت: 1:0

سلامدلگرمیدلگرمیدلگرمیدلگرمیدلگرمیچرا لینکم نمی کنی؟چرا خونم نمیای؟چرا دلگرمی نمیدی؟
پریسا گفت…
پنجشنبه 10 بهمن1387 ساعت: 2:23

خواب عجیبی دیدم.خواب دیدم یک جای که نمی دانم کجا بود نوشته بودند کمی مرا دلداری میدهی ؟پ.ن: از لحاظ کاریکاتورومن زیر نوشته نوشتم(پایینو بخوون)نمی دومنم چرا نوشتممن نویسنده رو ندیدم ولی توی خواب احساس می کردم چقدر این ادم اشناس!!!!!! (تو دلداری می خوای؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!خودت اینو نوشتی؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!مگه تو هم دلداری سرت می شه؟؟کی دلداریت بده؟؟؟؟با چه زبونی؟؟؟من فک نکنم هنوز اختراع شده باشه اون زبونی که کلماتش بتونه تو رو دلداری بده.اوضاع و احوال بدتر از این حرفاس.کار از دلداریو این حرفا گذشته.)چه خواب عجیبی بود!!!!!!!تو می دونی چرا اینو نوشته ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟اون که کمک نمی خواست.پس چرا نوشته بود؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
وای من میترسم ! کیو میگی ؟!
دیدار گفت…
یکشنبه 13 بهمن1387 ساعت: 10:46

ميگماساسي خودتو واسه ما لوس كرديا! كاش منم انقدر خاطر خواه داشتم بابا...
یاغی گفت…
یکشنبه 18 مرداد1388 ساعت: 19:2

آنکه فهمید، مرد. آنکه نفهمید، برد!با توجه به قانون بالا، دلداری دادن شما بیش از حد سخته..

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

یادداشت‌های پراکنده

  از نظر من تنها دو فصل وجود دارد. فصل سرد و فصل گرم.   اما چند روز کوتاهی بین این دو فصل است. نه گرم و نه سرد. سبز و تنها. روزهایی برای سفر به خاطرات. گویی طبیعت میخواد تورا یاد کودکیت بیاندازد و ملقمه‌ی عطرها تورا هر روز که نه، هر دقیقه به خاطره‌ای میکشاند.  از نظر من بهشت جاییست که تو با هر عطر یاد خاطره که نه، به همان خاطره خواهی رفت #یادداشت_های_پراکنده  موسیو