رد شدن به محتوای اصلی

آری اینچنین خواهد ماند برادر...

برادر  ;

پشت این درهای بسته وقتی صدای پچ پچ دو یا چند زن را می شنوی بدان قرار است خانه کسی خراب شود ، دودمان یکی برباد رود ، آبروی کسی بریزد . از این سبزی پاک کردنهای دسته جمعی بترس . نمیدانی وقتی شفید و گشنیز و شمبلیله را از ساقه جدا میکنند چه زوجهایی را از هم جدا میکنند ، چه زنانی را از شوهرانشان متنفر می سازند . چه وصلتهایی را به طلاق می رسانند .

برادر

از این مراسم آشپزی هراسان باش . چه روزگاران شادی که در این دیگها سوزانده اند . خدا میداند وقتی حبوبات را در دیگ سرازیر میکنند چه نقشه هایی که برای نابودی زندگی زری و پری و سی سی و فی فی میکشند . چه دختران چشم وگوش بسته ای را در خانه بخت بدبخت کرده اند .

بترس ، فراری باش ، آدم که آدم بود حریفشان نشد . من وتو که آدم نیستیم !

 

+;نوشته شده در ;2008/4/27ساعت;17:21 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

اسپایدرمرد گفت…
یکشنبه 8 اردیبهشت1387 ساعت: 22:6

ایول!ولی اگه مشت و مال میخوای به پسرا بگو بهت مشت و مال میدنت! چرا میخوای دخترا به هوای زدن تو رو مشت مال بدن!؟
Jozeph گفت…
یکشنبه 8 اردیبهشت1387 ساعت: 22:6

آی گفتی برادر ... ماکه فرار کرده ایم
مرتضی خسروی گفت…
یکشنبه 8 اردیبهشت1387 ساعت: 23:5

سلام دوست من به روزم.......
فهیمه گفت…
دوشنبه 9 اردیبهشت1387 ساعت: 12:33

سلام اولین باره که وبلاگتو میخونم حسابی زده شدم ولی جمله آخرتو خوب اومدی
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
خب من هم اگر از دسته همان پاک کننده های سبزی بودم دل چرکین می شدم !! حالا که ما خوب آمدیم شما هم خوش آمدی !
... گفت…
سه شنبه 10 اردیبهشت1387 ساعت: 11:3

سلام دوست جانتو که همیشه گریتی من خیلی دلم گرفته بود آخه
زهرا گفت…
سه شنبه 10 اردیبهشت1387 ساعت: 12:44

دلم می‌خواست این پستو من نوشته بودم. جائزه النگوی بلورین را هم می‌گیرن این فاطی‌های سبزی پاک کن!!!یه چیز جالب من قبلا یک وبلاگ داشتم اسمش گنگ خوابدیده بود. آهنگش این آهنگ وبلاگ شما بود.
سه شنبه 10 اردیبهشت1387 ساعت: 14:24

خوشم اومد
خوش خط گفت…
چهارشنبه 11 اردیبهشت1387 ساعت: 1:21

:))به افتخارش.. کف.. سووووت.. دستمحظوظ و کیفور شدییییییییم علی جان:):):):):):):)
مهربانو گفت…
یکشنبه 15 اردیبهشت1387 ساعت: 22:40

زنان در فامیل شما دسته جمعی سبزی پاک می کنند؟؟؟ دسته جمعی هم آشپزی می کنند؟؟؟ دسته جمعی هم همه رو بدبخت می کنند؟؟؟ در کدام سیاره زندگی میکنید؟؟؟؟یا بهتره بگم در کدام قرن؟ حتما همه هم در یک خانه زندگی می کنند!!! مدل 100 سال پیش؟؟؟ زنان دور و بر شما چقدر خاله زنکند!
بابي گفت…
دوشنبه 16 اردیبهشت1387 ساعت: 9:54

بمیرم واسه مهربانو که زندگیش مال 100 سال بعده!این یه اصله که متاسفانه همه زنها کم و بیش درش سهیم هستند...ان نوشته دوستمون یه قالب طنز (با کمی اغراق) داره . منظور دقیقا آش و سبزی نیست که عزیز جان! یعنی که خانمها بی پروا و بدون فکر کردن به عاقبت کار و تنها از سر برآوردن لذتهای پیش پا افتاده غیبت و خرابکاری و بدگویی ... میکنند که البته کمتر کسی پیدا میشه که صابون این جور برنامه ها به تنش نخورده باشه!
----------------- گفت…
دوشنبه 16 اردیبهشت1387 ساعت: 10:30

منم بمیرم واست مهربانو!! شما آش نذری میل نمی کنید؟ !!اگه میل می کنید!! این آش احتمالاً از همون آشاست و....
محمد رضا گفت…
دوشنبه 16 اردیبهشت1387 ساعت: 11:14

سلام...اخ گفتی ...دقیقا زدی وسط خال..با حرفات کاملا موافقم...موفق باشی..اگه خواستی به من هم سر بزن..قربونت..محمد رضا(تیغ سیاه)
سارا گفت…
سه شنبه 17 اردیبهشت1387 ساعت: 0:31

ظاهرا توی خانواده سنتی زندگی میکنید که اجازه نداده اند با بقیه مردم و خصوصا با بقیه زنان جامعه آشنا شوید.اینطور نیست برادر من که شما گفته اید امروز خانمها آنقدر کار دارند که وقت ندارند مثل فامیل شما سبزی پاک کنند و خانمان براندازی ...!شما را به ارتباط با جامعه توصیه میکنم.
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
من هم شما را به یک دوره کلاس خودشناسی توصیه میکنم ! و صد البته به پست " شکر تلخ " خودتان !!برای بقیه تا بدانندشکر تلخ این روزا دارم کتاب شکر تلخ نوشته جعفر شهری رو میخونم.سال 1337 کتاب نوشته شده اما نکته باحالش اینه که ما ایرانیها همون نکبتهایی که 50 سال پیش بودیم......هنوزم هستیم!!دیگه چیزی ندارم بگم!
شهلا گفت…
سه شنبه 17 اردیبهشت1387 ساعت: 3:34

وقتی زنان را قفل وموم می کنند تا حرف نزنند...منتظر مراسم آشپزی باشید.حق مردها همین است برادر
سیب سبز گفت…
سه شنبه 17 اردیبهشت1387 ساعت: 8:11

رخصتآقا اجازه هستباز کنم پنجره ام را به روی وسوسه نوروچشم بدوزم به چشم زندگیاز همین فاصله نور؟آقا اجازه هستکه یک روزاز این سیصدو پنج عدد روزخودم باشم؟از هرچه نباید وبایدهارها باشم؟جاری تر از آفتاب بخوابم به روی سبز علففراتر از پرنده بنشینم به روی شاخه های درختبا باد وکبوتر وماهی-ماهیات خوشبخت آفتابی-با رودخانه وشر شر باران یکی شوماز هرچه ایستنکننهجدا شوم؟آقا اجازه هستخواب عشق ببینموزندگی ام را بسپارم به آیه های بوسه وشهامت ونور؟از نخ وسوزنرخت واتواجاق وسماور بپرهیزمبا آسمان و خیا لشعر وشعور لحظه های دور در آمیزم؟آقا اجازه هستبه همسایه ام بگویم !سلام وشا ل ببافم برای رهگذریاز نسوج گریه های غروب؟آقا اجازه هستبدون اجازه از این دیارکوچ کنم به سجده گاه گل سرخ در دشت های بهار؟آقا اجازه هستاجازهاجازهاجازه هستبخندم به هر چه هستوبگویمیاسای تو خطا ستاین عدل نارواست؟
نگین گفت…
جمعه 20 اردیبهشت1387 ساعت: 16:29

متاسفانه این پست در اکثر مواقع حقیقت دارد!!!
فی فی گفت…
یکشنبه 22 اردیبهشت1387 ساعت: 8:55
م.نادری گفت…
یکشنبه 22 اردیبهشت1387 ساعت: 10:10

برادر جانپشت این درهای بسته وقتی صدای خنده دو یا چند مرد را می شنوی بدان که منشی شرکت عوض شده است.دودمان منشی قبلی برباد رفته وزده به چاک.از این جلسه های مردان بترس.نمی دونی وقتی جلسه هایشان طول می کشد ،چه مردانی را از زنانشان متنفر می سازند.چه وصلتهایی را به طلاق می رسانند.آری برادراز این جلسه ها هراسان باش.چه روزگاران شادی که در این جلسه ها سوزانده اند.خدا می داند وقتی در بسته می شد چه نقشه هایی که برای نابودی زندگی کامی واسی ومملی و...می کشیدند و چه منشی های چشم وگوش بسته ای!!! را پشت اتاق در بسته بدبخت کرده اند.راست گفتی!!آدم که آدم بود حریف ....
lose your self گفت…
دوشنبه 23 اردیبهشت1387 ساعت: 20:28

kafar hame ra be kishe khod pendarad
م.گمراه گفت…
سه شنبه 24 اردیبهشت1387 ساعت: 10:15

دمت گرم م.نادری.
الف-میم گفت…
شنبه 28 اردیبهشت1387 ساعت: 9:5

دوستان عزیز من، سلام،مهم نیست که از جماعت نسوانیم یا رجال. مهم نفس کار زشت اون هاست. نه تمام زن ها بد هستند و نه تمام مردها این کاره. فقط اینو می تونم بگم که خدا ازشون نگذره...علی جانممنون از این نوشتت. در عین سادگی، به نکته ظریفی پرداختی که در حقیقت فلسفه وجودی تمام هستی است. ...عشق عشق به همه خوبی ها.چیزای قشنگی که خدا تو دنیا گذاشته تا بلکه رنج همیشه عجین با انسان رو کمی کاهش بده. حتما خوندی سوره {بلد} رو. ... و ما انسان را نیافریدیم، مگر در رنج و سختی...آیه ای که سال های سال، ذهن منو به خودش مشغول کرد و هنوزم جواب دلنشینی واسش پیدا نکردم.آره، منم یکی از همین قربونی هام...زان یار دلنوازم شکریست با شکایتگر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایتبی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت...وبلاگ زیاد، ولی نوشته های شما، همشون خوبن و حرف واسه گفتن دارن. خدا رو شکر... الهی و ربی من لی غیرک

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

یادداشت‌های پراکنده

  از نظر من تنها دو فصل وجود دارد. فصل سرد و فصل گرم.   اما چند روز کوتاهی بین این دو فصل است. نه گرم و نه سرد. سبز و تنها. روزهایی برای سفر به خاطرات. گویی طبیعت میخواد تورا یاد کودکیت بیاندازد و ملقمه‌ی عطرها تورا هر روز که نه، هر دقیقه به خاطره‌ای میکشاند.  از نظر من بهشت جاییست که تو با هر عطر یاد خاطره که نه، به همان خاطره خواهی رفت #یادداشت_های_پراکنده  موسیو