رد شدن به محتوای اصلی

عزیز میلیون تومانی

خانم فامیل درجه یک ما ، با افتخار و اعتماد به نفسی در نوع خودش بی بدیل از فرش ابریشمی که خریده بود تعریف میکرد و پزش را میداد و فخر میفروخت مفت و مجانی . خیلی با خودم کلنجار رفتم که چیزی نگویم که بعد پشیمان شوم ولی اوشان همینطور اوج میگرفتند و از ابریشم اورجینالی که در فرش با ظرافت به کار رفته شده بود تعریف میکرد . تا اینکه طاقت نیاوردم و وسط سخنرانی اش پریدم :

چطور میتوانید از همچین کاری که یک قتل عام و نسل کشی بی رحمانه بوده تعریف کنید و پز بدهید ؟ چطور میتوانید این همه پول بابت این قبرستان کرم ابریشم بدهید ؟ فکرش را بکنید ، کرم ابریشم مادر مرده و از همه جا بی خبر در آرزوی پروانه شدن آنهمه مصائب را به تن میخرد و چندین و چند روز خودش را در سلول کوچکی که خود آن هم چند روز بافتنش طول کشده حبس میکند تا آینده ای درخشان در انتظارش باشد . طفلک چون میداند باید چند روز بدون آب و علف زندگی کند شکمش را حسابی پر میکند که در آن چند روز گشنه اش نشود برای همین جایش تنگ تر می شود . اما یکنفر از خدا بی خبر و از شیطان با خبر می آید و او را از خواب ناز بیدار که نمی کند ، زجر کش میکند ! داخل آب جوش می اندازد و می سوزاندش . هم خودش ، هم رویایش را .

بعدش هم از پیله اش نخ ابریشم می سازند و دستمال و پارچه و فرش می بافند و آن وقت شما می آئید با.سن چاق و جنگلی تان را روی آن میگذاری و باهاش پز میدهی و رویش چون ناپلئون رژه میروی ؟

با خودم فکر میکردم خیلی تحت تاثیر قرار گرفت اما چند روز بعد که دیدم همین آش و همین کاسه است و میهمانانش هم او را همراهی میکنند فهمیدم  تاثیر که نه ، تحت تکثیر قرار گرفت !

 

پ.ن : خانم بیتا چه بلایی سر وبلاگ شما آمده ؟

 

 

 

+;نوشته شده در ;2008/4/22ساعت;12:34 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

dancer گفت…
سه شنبه 3 اردیبهشت1387 ساعت: 14:52

چیزی نگفت یعنی؟ اعتراف می کنم که من تا به حال اینجوری به این موضوع نگاه نکرده بودم . یعنی کلا بی تفاوت بودم
شیخ حقگو گفت…
سه شنبه 3 اردیبهشت1387 ساعت: 18:52

شیخ را حالتها پدید امدی ازین دیدار و شور و شعف بسیار... خوب پاسخی بود و لاکن کو گوش شنوا..................از دیگر مطالبتان نیز خورسند گشتیم کاش اشناییمان زودتر بود تا در دیار اصفهان میزبانتان بودیم.
شیخ حقگو گفت…
سه شنبه 3 اردیبهشت1387 ساعت: 18:54

و البته از بعضیجات مطالبلت شیخ قدری نا خرسندی پدید امدی بالاخص انجایی که در مورد رنگ قرمز بودی که شیخ را پرسپولیسی باشدی
--------------- گفت…
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 0:40

همچین درجه یکم نیست!!!
--------------- گفت…
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 0:41

نمی دونم شایدم باشه!!!! هست؟
--------------- گفت…
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 0:47

خدایی هم حساب کنیم این ریزبینی ها فقط ازپس یه کاریکاتوریست کار بلد مثل شمابر می آد !! کار آدمای معمولی نیست!! انقدر پرتوقع نباش!! خندم میگیره , چه توقعایی ازبعضی ها داری !!
میترا گفت…
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 5:42

یادم آمد که چندی پیش یکی از همکاران یک کت بلند پوست خرگوش بسیار لطیف به من نشان داد که ببین چقدر زیبا و لطیف است ! تنها جوابی که به مغزم رسید این بود که چند تا خرگوش برای این کت کشته شده ؟ وا رفت و گفت :اشتیاقم به خرید این کت از بین رفت !!!
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 9:38

جالب بود!انسان موجود عجیبی است!!
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 16:23

این کامنت در واقع واسه سه تا پست آخره :اول اینکه چه سفرها که نرفتی ... ایشالله که خوش گذشته باشه .فکرش رو بکن .. ما بالاخره یه هاله ای از این علی تجدد معروف رو دیدیم ( می گم معروف چون واقعا معروف شدی !! هر جا میرم یه اثری.. اسمی ..لینکی .. ازت می بینم)................انصافا این کاریکاتور ساخت چین معرکه بود ................خوب اعتراف می کنم منم لباس های ابریشم داشتم .. ولی ابریشم اصل که نبودن ! یه پلاستیکی چیزی بوده قالب کردن بهمون ...............قالب جدید هم مبارک
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 19:36

خیلی لطف کردین از اینکه به شبهات ما پاسه دادید.باشد که قدر شناس بوده و رستگار شویم!
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 19:37

پاسخ*
مرتضی خسروی گفت…
چهارشنبه 4 اردیبهشت1387 ساعت: 22:36

به روزم...
پنجشنبه 5 اردیبهشت1387 ساعت: 7:59

المپیک....http://abukoorosh.blogfa.com
مري گفت…
پنجشنبه 5 اردیبهشت1387 ساعت: 22:16

با عرض ادب واحترام پست هاي جالبي بوده و ما حظ وافر برديم اگر دلتان رضابود به ما سري بزنيد
آرمان عشقی گفت…
یکشنبه 8 اردیبهشت1387 ساعت: 12:49

سلام جناب تجدد من تازه با وبلاگتون آشنا شدم . ولی تمام وبلاگتون رو دوسه شبه زیرو رو کردم و لذت بردم ..من هم کاریکاتور میکشم . اما من کجا وشما کجا ...خیلی دوست دارم باهاتون بیشتر آشنا بشم . میشه ؟ میخوام از نزدیک خودتون و ببینم ..امکانش هست ؟ تهران تشریف دارید ؟
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
شما میتونید با مدیر برنامه های من در تماس باشید ! ساده تر عرض کنم خدمتون به من ایمیل بزنید من خودم به مدیرمون میگم !
bITA گفت…
یکشنبه 8 اردیبهشت1387 ساعت: 15:13

سلام علی آقای تجددبلا که چه عرض کنم ...یادمون رفته بود اینجا ایرونه، یادمون انداختند. یه وقتی می خواد برای اندکی "تغییرات" ... کو وقت برادر ؟ خدمت می رسیم ...دلم کرم ابریشم خواست ...
amir گفت…
دوشنبه 16 اردیبهشت1387 ساعت: 18:9

salam baba chi migi messe inke to 1jaei be gheir az iran zendegi mikoni aslam khasiate irania va jouhar eye moshakhasse irania hamin gonde gooziast nabashe migan baba teflak gedast!!! manam vaghti nokia n95 ro daste 1 kargar didam az zendegim sir shodam goftam baba doulat bakhodesh faghr ro nayavord balke mardom ba dastane khodeshun baese faghre khodeshun mishan na omid nabash to zendegie khodeto bokon. mardom balad nistan zendegi konan vagarna khoda inghadr be bandehash sakht nemigire motmaen bash chon khodesh mige "harkas ra be ghadre taghat taklif kardim"
یاغی گفت…
جمعه 16 مرداد1388 ساعت: 16:39

خوشبو ترین و لطیف ترین موجودیه که به عمرم دیدم.

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

یادداشت‌های پراکنده

  از نظر من تنها دو فصل وجود دارد. فصل سرد و فصل گرم.   اما چند روز کوتاهی بین این دو فصل است. نه گرم و نه سرد. سبز و تنها. روزهایی برای سفر به خاطرات. گویی طبیعت میخواد تورا یاد کودکیت بیاندازد و ملقمه‌ی عطرها تورا هر روز که نه، هر دقیقه به خاطره‌ای میکشاند.  از نظر من بهشت جاییست که تو با هر عطر یاد خاطره که نه، به همان خاطره خواهی رفت #یادداشت_های_پراکنده  موسیو