رد شدن به محتوای اصلی

شستشوی مغزی

برای بزرگتر دیدن کلیک کنید

بهترین برداشت از کاریکاتور " که دیدار.."

وای مرد اون گله رو باش داره زوزه می کشه دیگه به هیچکی نمی شه اعتماد کرد

گمشده

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

;پ . ن : کاریکاتوریست دارد پوست می اندازد (دقت کردی ؟!)

+;نوشته شده در ;2007/9/13ساعت;18:34 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

لوسیفر گفت…
جمعه 23 شهریور1386 ساعت: 1:45

بهتره به جای مغزت لباساتو میشستی که این روزا به ظاهر بیش از باطن اهمیت می دن!!
--- گفت…
جمعه 23 شهریور1386 ساعت: 13:45

مرد بدبخت از هزارتا زن بدبخت بدبختره
اقلیما گفت…
جمعه 23 شهریور1386 ساعت: 19:55

مرد:حالا بذار این ضعیفه هوا برش داره که واسه خودش آدمیه بعد یه جای خلوتی گیرش میارم و حسابش رو صاف می کنم.لاکردار دماغش رو داده بالا و فیس و افاده میاد که چی؟
فریبا گفت…
یکشنبه 25 شهریور1386 ساعت: 15:17

کامنت قبلی مال پست قبلیت بود این یکی باز نمی شه
فریبا گفت…
یکشنبه 25 شهریور1386 ساعت: 15:17

جانوری غریب ...
لارا گفت…
دوشنبه 26 شهریور1386 ساعت: 15:1

من این دفعا تصویری نمیبینم
سارا.ک.ب گفت…
چهارشنبه 28 شهریور1386 ساعت: 0:26

سلام. شستشوی مغزی کار از ما بهترونه.تو دل ادما رو شستشو میدی. درکت میکنم...
عماد گفت…
چهارشنبه 28 شهریور1386 ساعت: 17:9

چیزی که ازش پول در میاری رو، باید برای کسی که بابتش بهت پول میده، بشوری! البته اینارو علی تجدد گفت نه من!!
اسپایدرمرد گفت…
چهارشنبه 28 شهریور1386 ساعت: 19:11

مغزین تاژ..!
بادسوار گفت…
پنجشنبه 29 شهریور1386 ساعت: 6:1

سلاممن خیلی وقت پیش اومدم و از یکی از کاریکاتورهای شما خیلی خوشم اومد و با اجازتون ذخیره کردم... احتمالا تو پست بعدی می خوام بذارمش.. البته خدا رو شکر شما آدرس خودتو گذاشتی زیرش ولی خواستم اجازه بگیرم... شاید بازم این کارو کردم ... اجازه دارم؟(مث بچه کلاس اولیا!!!) آقا اجازه میشه لینکتون کنم؟
بادسوار گفت…
پنجشنبه 29 شهریور1386 ساعت: 6:15

سلام اینم خوب چیزیه ها!!! دارم وسوسه می شم کاریکاتوراتو بدزدماما به نظرم اسمی که می شه روی این کاریکاتور گذاشت اینه: "تبلیغات"این کاریکاتور رو هم ذخیره می کنم.... با اجازه..
امیر ( آزاد ) گفت…
یکشنبه 1 مهر1386 ساعت: 15:40

مغزم را در گردابه آبشعورم را در زیر حقیقتبا نسیانی دوبارهمی شویم و فراموش میکنمآنچه که باید فراموش شود!راستی یادم رفت، چه چیز را باید فراموش میکردم؟

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

یادداشت‌های پراکنده

  از نظر من تنها دو فصل وجود دارد. فصل سرد و فصل گرم.   اما چند روز کوتاهی بین این دو فصل است. نه گرم و نه سرد. سبز و تنها. روزهایی برای سفر به خاطرات. گویی طبیعت میخواد تورا یاد کودکیت بیاندازد و ملقمه‌ی عطرها تورا هر روز که نه، هر دقیقه به خاطره‌ای میکشاند.  از نظر من بهشت جاییست که تو با هر عطر یاد خاطره که نه، به همان خاطره خواهی رفت #یادداشت_های_پراکنده  موسیو