باشگاه می روم . چند وقتی است که می روم . بدنسازی می روم . می خواهم آرنولد بشوم ؟ نوچ همان ابتدای کار به آقاهه گفتم می خواهم ساویر بشوم و این شروط من برای ادامه کار در باشگاهش است . پذیرفت . چون ساویر را نمی شناخت و عین داروخانه چی ها که نمی توانند خط دکتر را بخوانند , به همه یک چیز تجویز می کنند ، یک برنامه که به همه می داد را بمن هم گفت . حالا یک نفر می خواهد ساویر بشود یکی می خواهد آرنولد و دیگری بروسلی و بروس ویلیس و مونیکا بلوچی . به هر حال من در تخیلاتم دارم تبدیل به ساویر می شوم .
ساویر الگوی من است ؟ خیر نیست . دوست دارم باشد ؟ بله دوست دارم . من چه می دانم او به چه چیز فکر می کند و شاید اصلن مفسد فی الرض باشد . من هیکل و اندامم را دارم با اوهمانند سازی می کنم . به هر حال از آن باشگاه با مدیریتی بی سواد آمدم بیرون . چرا ؟ چون آن دستگاهی که منتج به این می شد که من شبیه به ساویر بشوم را در اختیار نداشت . کدام دستگاه ؟ دستگاهی که " کول " می سازد برای آدم . کول ؟ کول آدم را مثلثی شکل می کند . بله
اما داستان اصلی این نبود . محیط آنجا بد بود .آدمهایی که می آمدند اکثرن سواد و معلومات و معرفتشان در حد من نبود . یک چیزی در حد باقالی بودند . باقالی پخته که بوی جوراب می دهد . خب اینها که کتاب خوان نبودند . اینان وبلاگ نمی دانستند چیست . اینان جراین انحرافی بودند منصوب به مدیریت آنجا . همه شان یک پودر می ریختند توی لیوان و تخم مرغ اضافه می کردند و خام خام می خوردند . عین راکی که هزارو چارصد تا تخم مرغ را خورد یک روز صبح . تمام سالن بوی عن مرغ می داد .
اما باز اینها به کنار . بی ادب بودنشان را کجای دلم می گذاشتم ؟ یکبار اشتباهی یک نیمکت را بلند کردم ببرم رویش بنشیمنم تا دمبل بزنم . یکهو دیدم یکی نعره زد : اوهوووووووووووو .اه ه ه ه ه... ای باباااااااااااااااااا. ایششششششش اوفففففففف.. گفتم چی شد ؟ نگو نیمکت او را برداشتم اشتباهی ، چون بلند شده بود نمی دانم چه غلطی بکند و نیمکت خالی افتاده بود . بردم گذاشتم سر جایش و گفتم : عذر می خوام که مقبول نیافتاد و ماتحتش را طرف من کرد .
آمدیم بیرون از آن خوک دانی و رفتیم یکجای آدمیزادی . اینجا الان خوب است . گران است اما تمیز و با دستگاه های خارجستانی . شب که می روم خانه به خانم خانه می گویم کاش تو هم می آمدی . کنار هم ورزش می کردیم خوش می گذشت جدن. بیا دیگه !
گفت نمی تونم ، شهرزاد را چکار کنم ؟.... مگه خانوما هم هستن !؟ گفتم آره پس چی . اینهمه پول میگیرن . فقط سونا دیگه سواست من خوشم نمی آد یه خانم غریبه کنارم ورزش کنه . تو هم بیا دیگه .. من تنهام !
یکی دوساعت چیزی نگفت و بعدن آمد توی اتاق و با خونسردی ساختگی پرسید :
خدایی زن ها هم هستن علی ؟
حرصش در آمده بود . حال کردم :دی
نظرات
خواندن عنوان و اولین جمله ی این پست کافی بود برای یک قهقهه ی بلند و بعد هم خنده به وقت هر بار یادآوری؛ خودش به تنهایی یک پست کامل بود، اصلا یک کتاب بود! : "داستان ورزشکار شدن یک خیار، باشگاه می روم."
ajab!!
دلم تنگ شدهبود واقعاً! ولی میبینین که اینجام!
خوش باشین.