اعتبار و احترام آدمی مرزش کجاست ؟ آن جایی که یکنفر با مخ زمین می خورد کجاست ؟
می خواهم ببرمت به یک ماجرای حقیقی و حقوقی زنده از داستان بابایی که تا رسیدن به قله های افختار میلیمتری بیش فاصله نداشت و لیکن زندگی روی کثیفش را نشانش داد و یکنفر آدمی شد که اگر معتاد یا کافر نشده باشد تا به حال باید خوش شانس باشد .
یک مهمانی نیمه رسمی را تصور کن که همه نشسته اند دور هم . خانمهای فامیل دارند طلا جواهراتشان را به هم می نمایانند و آقایان بحث سیاسی راه انداخته و گاهی نظری می دوزند به خواهری که رد می شود و چایی می آورد مثلن و خودشان را با او در تخت خواب یا روی کاپوت ماشین تصور میکنند و بگذریم . به ما چه ؟ صحبت چیز دیگری بود .
آقای فلانی داستان ما این وسط مهمانی غریب بود تقریبن و با سواد و معلوماتی از همه چیز . دوست آقای فلانی معرفی میکندش به دیگران و پایش را می کشد وسط بحث کاملن جدی مثلن راه های برون رفت از بحران گرمایش زمین و تاثیر آن بر خرسهای قطبی که صنعت توریسم را به قطب شمال و جنوب به مرز ورشکستگی کشانده و چالشهای موجود و بایدها و نبایدها و این بحث محل یکه تازی آقای فلانی است و با متانت نظر میدهد و نظرات آقایان را با آرامشی که خاص او است نه اینکه رد کند ،می فهماندشان که دارند اشتباه میکنند و تو هم قبول میکنی که اصلن نباید در برابر ایشان حرف بزنی و فقط دست به سینه گوش بدهی شاید در یک مهمانی دیگر تو معرکه بگیری ... صحبت به رساله دوم هگل میرسد و اینکه نظر هگل چه بوده و چرا یارانه باید باشد یا نباشد و اصلن ندا آقاسلطان را اینها کشتند یا آنها و از این حرفا که استاد معذرت خواهی میکند و از آقای آشنا در گوشی آدرس دشویی را میگیرد و میرود و بحث بی ایشان ادامه پیدا می کند و در غیبتش عبارت " به قول آقای فلانی " .. "به قول استاد فلانی" از دهان آقایان نمی افتد اصلن ..
اما استاد با همه توانایی اش اشتباه جانکاهی می کند و آن اشتباه قفل نکردن در دشویی است.
آقای فلانی حالا سالهاست از خانه بیرون نیامده و هنوز پس از سالها وقتی میپرسی از فلانی چه خبر ؟ عبارات : "همون که داشت تو مستراح می گ.وزید ؟ " ... "همون که رقیه خانم رفت تو توالت دید از زور زیاد مثل کتری برقی شده ؟ " ... " همونی که تو مستراح داشت دس تو دماغش میکرد ؟ " .. "همون که سرپا میشاشید ؟ " .... "همون که شرتش مامان دوز بود ؟ " .... "همون شاشوره ؟ " ... " همونی که شرتش عکس اسفنج باب داشت ؟ " ... "همونی که رقیه خانم گفت اینقدر م چیز نداشت ؟ " ... " همونی که سرطان پروستات داشت ؟ " ... " همانی که سوت میزنه وقت شاشیدن ؟ "... " همون که رو باسنش نوشته سلطان غم مادر ؟ "و غیرو و غیرو از دهان خانمها و آقایان فامیل نمی افتد .
+;نوشته شده در ;2010/4/28ساعت;20:34 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;
نظرات
آقای فلانی رو بی خیال، خداییش از این رقیه خانوم خیلی خوشم اومد.
اینها که برشمردین فقط عقده های حقارت اطرافیان را نشان می داد که با این اصطلاحات سعی در تخریب کسی داشته اند و الا شخصیت کسی با شورت مامان دوز یا ایستاده شاشیدن افول نمی کند...
ما یکی توشهرمون داشتیم که عکسش واسش اتفاق افتاده یعنی نه تنها با مخ زمین نخوردبلکه همین گ و زیدنه تا عرش اعلا بردتش.البته مال زمان بابا بزرگمه اون وقتا که همه پا منبر مینشستن.یارو مثل اینکه خیلی بدبخت و مفلس بوده و با بخور نمیری که داشته میساخته تااینکه یه شب بعد از نماز درست میشینه پای ستونی که روبروی منبر بوده یعنی دقیقا روبروی همه,از قضا خوابش میبره و چشات روز بد نبینه باچنان صدای مهیبی از ما تحتش بیدار میشه که یک ان میبینه شده مرکز ثقل مجلسو همه هاج و واج نگاش میکنن,بنده خدا سرافکنده دمشو میذاره روکولشو الفرار دیگه کسی نمیبینتش,ازخونه و محله و شهر کوچ میکنه میره یه دیار دیگه یه محله دیگه یه خونه دیگه و یه شغل دیگه یه درامد دیگه و اوووووو.....حالا برو وضع و روزگارشو ببین,بابا بزرگم میگه ای کاش من جای اون گ و زیده بودم ,منم موافقم ای کاش....
_______________
ALITAJADOD پاسخ ميدهد :
مصلحت خدا را شکر :)
یک لحظه غفلت موجب یک عمر...
الان با نظری که گذاشتم موافق نیست!!!!دارم به این فکر می کنم که واقعا ما چرا اینجوریم؟!
خیلی با حال بود ایول. اون تیکه هگل و بحث گرما و قطب و توریسم رو عالی نوشتین.راستیبه من هم سر بزنید. یه اتوبیوگرافی از خودم نوشتم. شاید پسند افتاد و ما رو هم لینک فرمودید.
چي بگم
عجب...!!از این مخ های به لجن کشیده شده ..کم نداریم برای زلزله عزیز نوشته امبیا و ببین خوشت می اید یا که نه
سلام«پرنده کوچولو؛ نه پرنده بود! نه کوچولو!»منتشر شد...انتشارات «سخن گستر»(بخش «این روشنای نزدیک»)با این کتاب و چندین کتاب از مجموعه های غزل پست مدرندر نمایشگاه کتاب امسالمنتظر شماست......به روزمبا چند عکس و یک عالمه تکه شعربا خبرهایی خوب از نمایشگاه کتاب و معرفی دهها کتاببا چند حکایت و ماجرای بامزهو...به روزم و مثل همیشه منتظر شما...به امید دیدار
لطفن به من بگید که آخر این هم مثل ابتدای آن دیگری زاده ی همان تخیل فرا خلاق ِشوخ طبع هست و از آرایه ی اغراق برای آراستن هرچه بیشتر و بهتر آن بهره بردید ... چه اگر چنین نباشد براستی آن مقدار ناچیز امید باقی مانده ام به آن مقدار ناچیز از شرافت آدمی همچون همان بادهای ناخواسته برباد خواهد رفت! :(
آدم بايد هر روز مقداري موسيقي گوش کند، يک شعر خوب بخواند، يک نقاشي قشنگ ببيند و اگر پا داد يک جمله عاقلانه نيز بگويد. (گوته)مثل اینکه امروز به شما اصلاَ پا نداده است!
نگارش قشنگی داری دوست درک نشده !
ای...ایش!
هدی: رژیم غذاییشو فهمیدی به مام بگو!!آپم جناب تجدد رو پست آخرم یه کامنت بذارین ممنون میشم...
این آقای عجب اعجوبهای بوده . در حالی که سوت میزده و دستش تو دماغش بوده هم میشاشیده . وهم میگوزیده . بخدا ایول داره .حالا ببینین اگه یه روز رئیس جمهوری چیزی نشد؟!!!!