رد شدن به محتوای اصلی

آرزوهای بزرگ

ممنون از مدوسای گلم و;خانم شهرزاد (!);;;

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;;;;;;;; *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

نظر به اینکه من این روزها آرزوهایم را خط زدم تا بقیه به آرزویشان برسند،; پس قائدتن آرزویی نخواهم داشت ! اما...

همیشه فکر میکردم آرزوی هر کس باید آنقدر منطقی باشه که خودش بتوانه برآورده اش...اما یک سری آرزوهایی هست که روح انسان رو میخورد و میجود و قلقلک می دهد و سر آخر قورتش میدهد ...این آرزوها را نمی شود به کسی گفت چون انسان را مشنگ می پندارند ! آرزوهای من این هاست ...آرزوهای محال :

  • آرزو دارم یک سینما داشته باشم ...سینمایی کوچک به اندازه سینما مجستیک; و اسمش را هم بگذارم سینما شهرزاد ...برای شب افتتاحیه اش هم از مسعود کیمیایی دعوت کنم ...

  • آرزو دارم تخت جمشید را از نزدیک ببینم !! و سنگهاش را لمس کنم!! ( اجازه میدن ؟!) و بعد بخاطر قدرت تخیل بیش از اندازه ام ( که خیلی جاها اذیتم میکنه ) مطمعنن خودم را در آن روزگار تصور خواهم کرد ;و ....احتمالا از هوش میروم!

  • آرزو دارم رابرت دنیرو را در آغوش بگیرم و آل پاچینو را ببوسم; و یک نفر چهارمی پیدا شود ;( مثلا نیکول کیدمن ) تا از ما سه نفر عکس بگیرد !

  • آروز دارم با مونیکا بلوچی در یک رستوران کوچک گپی بزنم و او را متقاعد کنم نباید در هر فیلمی بازی کند ...زیرا من عاشقش هستم و تاب این را ندارم با هر کس و ناکسی ;نیم ساعت تو تخت خواب در هم بلولند ، مذاح کند و سر به سر هم بگذارند !! ( اشاره نویسنده به فیلم "غیر قابل برگشت " )

  • آرزو دارم در یکی از همین روزهای بهاری که هوا نه سرد است نه گرم ...که هوا انگار ایستاده است و اگر پالتو بپوشی; گرمت نمیشود و اگر لخت هم باشی سردت نمی شود ;که نه باد می آید و نه آفتاب سوزناک ، همین هوایی که فقط یک; یا دو روز در سال پدید می آید ، همان روزهایی که انگار همه عاشق هم هستند و بی خود وبی جهت زندگی لذت بخش می شود ....در یکی از همین روزها; .... بمیرم !

  • دلم میخواهد ( همان آرزو دارم ) کلیسای قدیمی خیابان سعدی رشت را بخرم !

  • آرزو دارم یک ماه زودتر بمیرم ولی برای یک روز هم که شده به کودکی ام " که به رنگ صورتی بود "برگردم ( از بخت بد من آن یک روز همان روزی خواهد بود که من تمام روز را در تخت خواب با بیــماری مزخرف آبله مرغون{!}دستو پنــجه نرم میکردم !!)

  • آرزو دارم ;بقیه عمرم را در اروپا یا امریکای جهانخوار،ولو به عنوان یک گارسون یا رفتگر زندگی کنم ولی در اینجا " آقایی " نکنم ;!!

  • آرزو دارم در یکی از فیلمهای مارتین اسکورسیزی بازی کنم ! باور کنید هم قابلیت نقش آفرینی به جای جیم کری را دارم و و هم مارلون براندو; ! تازه حداقل از شان پن خوشگل ترم !!

  • آرزو دارم مثل عیسی مسیح بیماران را شفا دهم ;

  • آرزو دارم این کتاب کاریکاتوری(کمیک استریپ )را که شروع کـــردم وقصـــه اش را خیلی دوست دارم تمام کنم و چاپش کنم و به فروش میلیونی برسانم (!); ( دعا کنید چاپش کنم،قول میدم برای همه شما نفری یک نسخه بفرستم ...چـــــــون میدونم همه روی دستم باد مینکه !!)

  • آرزو دارم بعد از 5 بار; ناکامی این بار طاقت بیاورم و این مرحله سخت تابلو شدن را پشت سر بگذارم تا بتوانم برای اولین بار موهایم را دم (دمب ؟) اسبی ببندم !!( ایشالا ;به حق پنج تن !)

  • آرزو دارم یک نمایشگاه کاریکاتور در تهران داشته باشم; .

  • آروز دارم تمام بچه های این دنیای مجازی را از نزدیک ببینم ، دوستـــــــان وبلاگ نویسم مخصوصا ...کاش این اتفاق فرخنده رخ میداد .(این دیدار می توانــــــــد در همان نمایشگاه باشد )

  • آرزو دارم الفی اتکینز را یـــــک بار دیگر ببیــــنم.همینطور دلــــم برای لیوبی و شانگفِی و اون یکی دیگه تنگ شده ! دوست دارم یک نفر پیدا شود هر شب علی کوچولو را برایم بخواند و من هم هر شب خواب میشا و ناتاشا را ببینم ;و وقتی صبح از خواب بیدار میشوم تویجعبه اسباب بازی باشم و; وقتی بیمار میشوم آنت دستم را بگیرد و پیش دکتر ارنست ببرد. دوست دارم وقتی بزرگ میشوم با جودی ابوت ازدواج کنم; ، و ماه عسل به جزیره ناشناخته برویم و پیلا پیلا را با خودمان برداریم و بیاوریم ، دوست دارم وقتی پسرمان دنیا آمد با بچه های مدرسه آلپ ، درس بخواند و توی یک میز با گالونی و فرانچی بنیشیند ، آرزو دارم دخترمان با; ممول همبازی باشد و از خانم پنه لوپه نترسد آرزو دارم به دست پرنس جان و سر هیس و داروغه;;کشته شوم ...شهید شوم ....

  • آرزو دارم علم آنقدر پیشرفت کند تا هیچ کودکی بیمار به دنیا نیاید .

  • آرزو دارم ائــمه اطهار، 14معصـوم ، پنج تن آل عبا و تمامی قدیسین و شهـــیدان کمک کنند تا بتوانم کم کم این گوشت لعنتی را از غذایم حذف کنم تا بتوانم یک گیاهخوار راستین باشم !! (لامصب، این کباب ترش رو که دیگه نمیشه نخورد !! )

در آخر :

  • همه آروز دارند تا غول چراغ جادو داشته باشند ولیکن من آرزو دارم خود ، غول آن چراغ باشم .

;;;;;;; *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

طوبی عزیزم امیدوارم این بار مرا ضایع نکند و دعوتم را قبول کند . چون اگر بنویسد میدانم خیلی خواندنی خواهد بود

خواهر گلم م ر ی م; ،; سارا ی خوبم; و ( کی دیگه مونده آخه ؟!) دوست دارم بدونم چه آرزوئی دارند .

;

;

;

;

+;نوشته شده در ;2007/4/26ساعت;20:8 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

یادداشتهای پراکنده

  روزهای زیادی از کودکی تا همین امروز که نرم نرم دارد ۴۳ سالم میشود تنها، اندوهگین و در انزوا بودم. هربار به گذشته برمیگردم یادم می‌آید یک گوشه ساکت‌تری نشسته بودم. توی حیاط خلوت پشت خانه، توی اتاق، توی آن اتاق مملو از لباس مهمانی‌ها، توی آیینه خیره به چشمهام، توی کارگاهم، گوشه‌ی یک روستا، پشت مبل بزرگ خانه وقتی همه خواب بودند و مادر نبود و من همیشه بی‌دلیل گریه میکردم! گریه کردن به مثابه خود ارضایی و به مثابه مناجاتی چیزی بود. حالا نمیدانم دیر شده یا نشده. اما نه تنها نمیخواهم گریه کنم بلکه میخواهم خیلی آگاهانه برگردم پشت مبل سیاه، توی حیاط خلوت و سایر جاها، موسیوی کوچک گریان را در آغوش بگیرم و بگویم ببین نمیخوام بهت بگم قرار است این‌گوهی که توشیم جای بهتری بشه اما باور کن اصلا ارزشش را نداره. میدونم قراره چی بشه، من از همونجا اومدم پیشت، اما ببین من من من من همیشه خدا کنارت هستم.. ما باهم این رو هم رد میکنیم .. موسیو تاجینو روز رحلت  #یادداشت_های_پراکنده
• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک

مردی که سنگ قبر خودش بود

  پ. ن : پر واضح است که زمان کشیدن این کاریکاتور کامپیوتر هنوز توسط بنده کشف نشده بود + ;نوشته شده در ; 2008/2/20 ساعت;14:55 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;