رد شدن به محتوای اصلی

فیلمنامه غیرت ملی !

;;;;;;;;;;

;

;;;;;;;;

;داخلی; / دادگاه

جلسه رسمی است

قاضی : شما به اغتشاش ، رعب و وحشت ، بر هم زدن نظم عمومی وخصوصی و ورود غیر مجاز به حریم خصوصی افراد متهم هستید ..اگر دفاعیاتی دارید میتونین برای دادگاه قراعت کنید

( معاون قاضی جلوتر می آید تا چیزی در گوش قاضی بگوید ) : جناب قاضی اصل کاری; یادتون رفت!;

قاضی : چی ؟

- توهین به مقدسات آذری ها ( ترکها )!

قاضی : اوه راس میگه ! شما به حتک حرمت به هموطنان; آذری نیز متهم هستید در این باره چی دارین بگین ؟

متهم : جناب قاضی من اول از همه صلاحیت این دادگاه رو قبول ندارم .بعدش هم من در حضور هیئت منصفه فقط صحبت میکنم ...تازشم شما خودتون از هموطنان عزیز آذری هستین معلومه که آخرش چی میشه دیگه بزن تعطیل کن دادگاه رو !!

قاظی با چکش به میز میکوبد لیوان آب روی پرونده بر میگرددو حضار می خندند !

- نظم دادگاه رو رعایت کنید ( پرونده را به معاونش میدهد تا روی شوفاژ بگذارد که خشک شود ) کی گفته من ترک هستم ؟ من لحجه ام اینجوریه فقط ..اون هم به خاطر چند سال پیشه که در یکی از شهرهای آذری زبان ;دانشجو بودم ..چی شد آقا خشک شد ؟..بعدش هم شما احتیاج به وکیل ندارید ..جرم شما اونقدر سنگین هست که هیچ وکیلی پرونده شما رو قبول نکرد ..حالا اگه میخوای زودتر به پرونده ات رسیدگی بشه دفاعیات خودتو شروع کن ..چی شد این پرونده ؟

متهم : جناب قاضی این من هستم که اعتراض دارم ...بله من! ..ما موجودات بیچاره چه گناهی کردیم که همیشه باید سرکوفت بخوریم ..همش باید له بشیم ..تحقیر بشیم ...بیرون انداخته بشیم ؟..ما به خودی خود موجودات نفرت انگیزی هستیم ..چرا شما با تشکیل این دادگاه های ساختگی بر نفرت مردم از ما می افزائید !!؟..مگر اون سالی که ;فرانس کافکا اون کتاب شیطانی را نوشت و موجودی خبیس را به یک سوسک تبدیل کرد ما اعتراضی کردیم ؟ بانک ملی آتش زدیم ؟..روزنامه آتش زدیم ...؟ تو خیابون راهپیمایی کردیم ؟ بیانیه صادر کردیم ؟نه جناب قاضی ما این کارها رو نکردیم ! این همه کارتون و فیلم علیه ما ساخته شده ..ما دم بر نیاوردیم و سیاست تساحل وتسامح را پیش گرفتیم ...( لیون آبی را که جلویش قرار دارد بر میدارد تا آب بخورد لیوان خالی است ! سر جایش قرار میدهد ..!)

قاضی که در صندلی اش فرو رفته خودش را صاف; میکند

- کی گفته ما به شما بی احترامی میکنیم ؟ اگه نمیدونی بدون.. یکی از رمزهای بی سیم پلیس ما در سالهای سازندگی ;این بود : از سوسک سیاه به خر مگس ! و بالعکس !!

- جناب قاضی در این مدتی Ú©Ù‡ من در بازداشت بودم بدترین شکنجه ها Ùˆ تحقیرها را تحمل کردم ;..چندین وچند بار منو تا پای دمپایی بردند; Ùˆ زحله مرا ترکاندند ! بازجوی من نقاب قرمز رنگی میزد Ú©Ù
‡ رویش با حروف بزرگ Ùˆ زرد عبارتPif Paf ;نوشته شده بود !.. قلمی را Ú©Ù‡ به من داند تا اعترافات خودم را بنویسم از نوعی قلم ضد سوسک بود Ú©Ù‡ باعث افسردگی سوسکها Ù…ÛŒ شود ! واثرات آن هنوز هم در من وجود دارد ...چندین بار سکانس آخر کارتون زندگی یک حشره را برایم نمایش دادند Ú©Ù‡ رئیس سوسکها خوراک اون گنجشک قوی هیکل میشه ...این عدالت نیست ...این...عد.. ا....Ù„...ت ...Ù†ÛŒ...س....ت....( به گریه Ù…ÛŒ افتد )

;

;

دیزالو به چهره تک تک حضار که احساساتی شده اند ...موزیک ابتدائی فیلم تایتانیک روی این صحنه است ..کات به متهم که لیوان آب را بر میدارد تا جرعه ای بنوشد اما لیوان خالی است ..دیزالو به قاضی که ا اشاره سر و صورت ه معاونش میگوید که پرونده خشک شد یا نه ...فید اوت !

فید این :

قاضی : رای دادگاه بعد از رسیدگی مجدد مجرم بودن متهم را تائید و اورا به یکسال دوری از کابینت آشپزخانه

دستشویی ...حمام ...روزنامه ایران !!! محکوم مینماید !..این رای ...

متهم : ...نه.....من اعتراض دارم ....نه ...

قاتضی : ...قابل فرجام خواهی بوده ...

- این عدالت نیست ....جیر جیر ..جیر ...

- و متهم ....

- آی ....جیر جیر ...من اعتراض دارم ...

خارجی / بیرون دادگاه / روز

معاون قاضی در حالی که موبایل اش را به قاضی که در حال پائین رفتن از پله های دادگاه است نشان میدهد :

قربان بیبینید چه مسیجی برام اومده !

- ها چیه بخون ..؟

آقا یه روز یه ترکه میره ....

فید اوت

تیتراژ میرود ...صدای خنده و ریسه رفتن روی نوشته هاست !

Fine !

;

+;نوشته شده در ;2006/5/27ساعت;11:10 توسط;.:ALITAJADOD:.; |;
برچسب‌ها:

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

• -با تندی مشکلی نداری؟ -نه من واقعا غذای تند دوست دارم.  این سوال و جواب رایج بین من و آنهایی است فهمیده‌اند به بمبئی قرار است بروم.  برخلاف چیزهایی که شنیدم و خواندم بمبئ خوشبو و مهربان است. از هر دکان و دکه و دستفروشی بوی خوب عود می‌آید. حیوانات کنار آدمیزاد زندگی میکنند و هرکسی سرش به کار خودش و آتیش به انبار خودش است.  از روز اول دوست مهربانم فهد و گلناز همسر ایرانیش سخاوتمندانه پذیرایی‌ام کردند. اگر نبودند قطعا کلی تجربه‌ی هیجان انگیز در غذاهای هندی را از دست میدادم.  هاستلم در بمبئی چند خانه با خانه‌ی صادق هدایت فاصله دارد. خانه‌ای که هدایت شاهکارش بوف کور را در آن نوشت و به دلیل ممنوعیتش در همینجا در تعداد معدودی چاپ کرد. داخل خانه رفتم. درها و آدمها جدید شده بودند. نرده‌ی چوبی اما همان بود. به عادت جدیدم که دست رو اجسام میگذارم و حسشان میکنم، جای دست آن فوق‌العده‌ی نا امید را حس کردم که سیگار به لب میرود تا کنار اقیانوس هند به زن اثیری، لکاته، مرد خنزرپنزری و سایه‌اش فکر کند.. راستی در همسایگی من و هدایت اقیانوس هند است.  آدرس من در بمبئی: هاستل پانادا بکپک
۱ نظر
بیشتر بخوانيد
از اینترنت چک کردم طلوع آفتاب به وقت بمبئی و بعد گفت ۵صبح. ساعت گوشی را کوک کرده اما ساعت بدنم دقیقتر بود. یک ربع به پنج بیدار  شدم و دیدم ساعت را برای ۵عصر کوک کرده بودم. سریع پوشیدم و کوله را برداشتم و از هاستل بیرون پریدم. تمام طول راه کوتاه هاستل تا ساحل را دویدم. کوچه باران زده بود. خاک باران خورده بود و سنگفرشهای خیابان‌های بمبئی را شسته بود. انگار خدا این هندی‌ها را دوست دارد. صبح تا شب کثافت میریزند توی خیابان و نیمه های شب باران همه را میشوید. به بندر رسیدم. کشتی های پهلو گرفته‌ی چوبی. نگاه مردم غریبه. مردی که رو به آسمان و خورشید و دریا دعا میکرد. مرد تاکسیچی که ازو پرسیدم خورشید از کجا در می‌آید و او آدرسش را دقیق میداد: پشت آن کشتی بزرگ، کمی آنطرفتر از دروازه هندوستان، نوک آن ساختمان بلند.خورشید یک ربع دیگر بیرون میزند.. کلاغهای گرسنه، سگهای بیدار نشده، گداهای چشم باز نکرده پول طلب کرده، این هند بود.. این خورشیدی بود که از پشت دریاها و ابرها.. از این سوی کره زمین بیرون آمده و این من بودم که خورشید را بوسیده و سمت تو راهی کرده بودم.. پس از این هرکجا خورشیدم را ببینم به او
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد

هندزفری

. به گمانم دیگر وقتش شده تا از شما تقدیری در یکی از شبکه‌های سوشیال مدیا به جا بیاورم. چه جایی بهتر از همینجا اصلا، که بارها به شکل محسوس و نا‌محسوس با من در انظار عمومی به سمع و نظر بینندگان رسیده‌اید. حق آب و گل دارد اینجا. سالهای مدید کنارم بودید و همسفرم. چهارتا کشور و دو تا قاره و چندین و چند شهر و همه وسائل نقلیه: اعم از کشتی و طیاره و تاکسی و اتوبوس و قطار و مترو و تراموا و هرچه مرکب است بر روی زمین و‌ دریا و آسمان را با من سوار شدید، با من بودید و اینهمه مدت از کیفیتتان کاسته نشد. تنها یکبار در شرجی هندوستان که دوروزی از کار افتادید خاطرم هست که چه دلواپس و دلتنگ‌ بودم. خسته شدید گاهی اوقات، بی‌حوصله و خموده و نویزی، گاهی خبر بد شنیدم از شما ولیکن ۳۶۶ روز سال سیصد و شصت روزش همه اش آوای موسیق بود، داستان بود، خبر خوش بود: از رشت به تهران به مسکو، به یالوا، به استانبول، به یروان، به بمبئی، به دهلی نو و به خانه کوچکم، در دفتر کارم در شالگردنم و پچ‌پچ‌هایم و تنها شما همسفرم و در برم بودید و در صندلی روبرویم که همیشه در تمام کافه‌های گیتی خالی‌اند، به چشمهای من خیره.  سفر فی‌ال
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد